Alloszczur

Layla

Nie zauważyłam podobnego tematu, poza tematem o wyjazdach na wakacje.

Otóż ja, a także pewnie i inne osoby z forum mają swoje domy rodzinne (czytaj rodziców itp.) poza miejscem codziennego zamieszkiwania. Wiążę się to z wyjazdami do domu od czasu do czasu na weekend czy np. na Wszystkich Świętych.

Ja DO czasu minionej Wielkanocy byłam zwolenniczką zostawiania szczurków w domu na te 48 godzin naszej nieobecności. Uważałam, że bardziej je zestresuje podróż i nowe miejsce niż dwa dni na suchej karmie i kolbach i brak wybiegu. Sypałam mnóstwo żarełka a jak wracałam, wypuszczałam kluski na długaśny wybieg i dawałam coś mokrego do jedzonka (typu gerberek). Wszystko grało aż do Wielkanocy. Pojechałam do mamy dokładnie na 48 godzin, TŻ także ze mną, do swoich rodziców. Kiedy wróciłam, Cyrus był w stanie bardzo ciężkim, odwodniony, głodny, zaczęło się zapalenie mózgu. Baby były wygłodzone z kolei, bo bały się zejść na dół gdzie on leżał, myślały chyba, że nie żyje. Zdaję sobie sprawę, że nawet gdybym była, nie miałby wielkich szans, ale nie daje mi do dziś spokoju świadomość, że gdybym miała go ze sobą, to choć na prowincji, gdzie mieszka moja mama nie ma wetów całodobowo, to mogłabym go dogrzać, podać np. glukozę czy nutridrinka. Wiem, że pewnie nie uratowałoby go to na dłuższą metę, ale byłoby mu lepiej, nie leżałby samotny i zimny

Od tamtej pory mam paranoję - jeździmy z TŻ do domu na zmianę, a na mojej mamie wymusiłam, że przyjadę na Wigilię z nimi albo mnie w ogóle nie będzie. Więc pytanie - brać za każdym razem, jak się jedzie na weekend? Zostawiać? Jak postępujecie w takich sytuacjach? Oczywiście chodzi mi o takie sytuacje, że nie mamy żadnej osoby, z którą możemy zostawić ogony, bo jeśli taka osoba jest, to nie ma problemu. Chodzi mi o zostawianie szczurów samych na powiedzmy te 48 godzin.

Azi

Layla, właśnie będę miała taką sytuację, o której mówisz, z tym, że wyjazd będzie prawdopodobnie nie na 48 godzin, a 60.

Jednak już takie sytuacje miałam. Ba, raz musiałam zostawić na dłużej, ale wtedy po drodze (z jednej miejscowości do drugiej) zahaczyłam o Wrocław i sprawdziłam, czy wszystko gra. Grało.

Uważam, że targanie zwierząt na 2-3 dni, tylko po to, żeby mieć je na oku jest z naszej strony egoizmem. Szczury musiałyby znieśc podróż w pociągu, z hałaśliwymi ludźmi, w zimnie, bądź upale. Na miejscu nie siedziałyby we własnych klatkach, ale pozyczonych/starych/nie koniecznie odpowiednich. Nowe otoczenie, nowi ludzie. Po co? Jaki w tym sens?

Jezeli zostaną to - są razem, w znanym otoczeniu, z góra żarcia na dwóch pietrach, z minimum dwoma poidłami, także na dwóch piętrach.

A co do Cyrusa i Twojego przypadku. Moim zdaniem, gdybyś go zabrała, efekt mógłby być jeszcze gorszy - mogłabyś mieć dodatkowe problemy z dziewczynami, a poza tym (to co teraz napiszę nie jest podyktowane egoizmem, a jedynie trzeźwym podejście do sytuacji) miałabyś rozwalone Święta.

Layla

Azi, ja je biorę na święta, bo być może zostanę aż do Sylwestra. A na te dwudniówki - sama nie wiem, strasznie się boję je zostawiać, kiedyś to była normalka, ale teraz... Jakoś nie wiem sama

civette

Ja też mam taką sytuację - cała rodzina 200 km ode mnie. Jeżdżę średnio co 3 miesiące i zawsze z ciurami. Jak miałam Colę to z Colą, jak Colę i Milę, to z obiema, Aristo też już zaliczył wędrowkę. Nie zauważyłam, żeby podroż była traumatycznym przeżyciem, Cola probowała zwiedzać samochod, Mila z resztą też, Aristo głownie spał lub wychodził na chwilkę. Wyjazdy głownie pt-nd. W tym czasie transporter lub mała klatka. Chłopcy na razie są mali, więc mała klatka była ok, a niedługo się przeprowadzamy do miejscowości rodzinnej więc

(właśnie się dowiedziałam)

babyduck

Niegdyś nie zostawiałam szczurów nigdy samych w domu. Wtedy jeszcze mieszkałam z rodzicami, więc zostawały z nimi albo jechały z całą rodziną w samochodzie.
Borsuka zostawiałam ze współlokatorem, ale miałam wtedy wyrzuty sumienia, bo Borsuk powoli kończył już swój żywocik.
Shibę i Kretę zostawiłam z Chłopem raz, przeżyły. Ostatnio zostawiliśmy je same na 48 godzin, z zapasem suchej karmy i ziarna oraz wody. Nic im się nie stało, więc póki są zdrowe nie będę ich narażać na stresy. Nie mam samochodu, więc musiałyby jechać w pociągu. Nie chcę ich narażać na przeziębienie i stresy. Dadzą sobie radę.

Azi

Layla, nie, no na Święta to też biorę - specjalnie ojciec po mnie samochodem przyjeżdża :oops:

A nie masz kogos, kto by wpadł chociaż raz na dzień i sprawdził, czy ze szczurami ok?

Lazanka · Dołączyła: 20 Lis 2006 Posty: 164

Ja natomiast biore dzieczyny ze soba nawet jak jade na weekend do rodzicow. Stres to to moze jest przy pierwszej (ewentualnie 2 pierwszych takich podrozach). Potem male sie przyzwyczajaja - kojarza ze taka to a taka czynnosc wiaze sie z pobytem w innym miejscu. No ale tez ja mam ten komfort ze moi rodzice szczury lubia i akceptuja. Dziewczyny owszem maja tam mniejsza klatke ale za to w czasei "biegania" wiecej miejsca (bo pokoj w ktorym biegaja u rodzicow jest wiekszy niz nasza kawalerka) a do tego wiecej jest t ludzi do zabawy i zaczepiania

Dodatkowo dla mnie wazne jest by moje szczury znaly i lubily moich rodzicow bo to z nimi zostawiam male gdy wyjezdzamy na wakacje itp (wtedy zawoze je z razem z klatka zeby nie siedzialy w mniejszej). Lobuzy w domu u rodzicow czuja sie swietnie, juz przy 2 wizycie (zarowno Kropki, Kluski czy aktualnych Myszki i Pestki) widac ze male poznaja gdzie sa i ile radochy jest z odkrywania pokoju na nowo

Kiedys (za akademikowych czasow) wozilam szczurzaste pociagiem - ale wtedy wystarczy zadbac by zwierzak mial gdzie si eukryc przed wzrokiem obcych i mial dostep do wody badz soczystych owocow). Aktualnie smierdziuchy jezdza autem wiec maja pelen komfort

Layla

Ninek · Dołączyła: 14 Maj 2007 Posty: 4588 Skąd: Brzeg

Nie mam na razie tego problemu. Jeśli gdzieś jade to potwory zostają z rodzicielką. Najdłużej całkiem same zostawiłam je na niecałe 2 dni (wyjeżdżałam jednego dnia rano, wracałam następnego po południu) i już wtedy sie stresowałam czy wszystko będzie w porządku, czy nie zrzucą poidełek itp :roll:

Nie wyobrażam sobie zostawienia ich na dłużej samych... Jeśli będzie u mnie sytuacja, że mam jechać gdzieś na np 3 dni i nikt nie mógłby zajrzeć do ogonów, to albo jade ze szczurami, albo wcale. Koniec kropka, choćby sie waliło i paliło.

Viss

Ja nie mam takiego problemu, ale zastanawiam się nad rozwiązaniami.

Czy żadne z was nie ma ani jednej na tyle zaufanej osoby, która wpadłaby zobaczyc raz dziennie czy wszystko w porządku?
Może część forumowiczów mogłaby załozyć sobie taki System Sąsiedzkiej Pomocy Wyjazdowej?

Wiem, że mieszkanie w tym samym mieście oznacza czasem 2h jazdę MZK z miejsca na miejsce itd, ale... Czasem może się udać.

[ Dodano: Pon Paź 29, 2007 13:20 ]

Layla

Viss, no niestety mimo iż mam nawet współlokatorów, to nie umiałabym im zaufać w tej kwestii. Niestety nie mam na tyle oddanych znajomych, że będą zasuwać po całym Gdańsku. Kiedyś jak mieszkałam niedaleko KasiGdańsk to mogłam jej wszystko powierzyć - nawet łaziła z Cyrusem na zastrzyki po kastracji, i w ogóle była z nim jak miał zabieg, bo ja byłam w pracy.

Chyba, że będę wynajmować Colę od wielkiego dzwonu

Bo znajomi to są z reguły antyszczurzy i na pewno z powodu szczurów nie będą jeździć po mieście - nie ma to jak przyjaźń, ale to już inna sprawa.

Do czasu choroby Cyrusa wtedy w Wielkanoc, nie miałam takich dylematów - jechałam, zostawiałam żarcie, wracałam i było git. Troszkę paranoicznie pewnie reaguję, ale za cholerę nie umiem ich zostawić od tamtej pory. Moja mama się zgodzi, ale na święta a nie na weekend co miesiąc, więc jeździmy z Dominikiem do Słupska na zmianę.

Sztwiara

Viss, wiem o co chodzi Layli. Niektórzy moi znajomi odwracają się z obrzydzeniem od zdjęć(!) szczurów...

Viss

Off-Topic:

Layla, to rzeczywiście przykre. Żałuję, że nie mieszkam koło Ciebie.
Powinnaś sobie założyć system szczurzego monitoringu.

Chyba nie masz wielkiego wyjścia.

A może tylko starszyznę zabieraj ze sobą, reszta może zostać sama.

Nisia · ofiara losu Dołączyła: 28 Mar 2006 Posty: 3881 Skąd: Warszawa

Też mam aktualnie ten sam problem. Nie wiem, co robić z Lolą, chyba poczekam. W końcu ugryziona była wczoraj, może do środy prawie-się-zagoi. A jak nie, będę cos na szybko grodzić (np. błagać kuzynkę na kolanach o jedną wizytę w u mnie w domu).

Ja uważam, że gdybym miała zabierać je do rodziców, to największą traumą byłby pobyt tam. Tam nie ma klatki, a ja nie mam jak radośnie przewieźć takowej w rączkach. Musiałyby być w transporterze cały czas. I nie mogłyby wychodzić, bo rodzice szczurów absolutnie nie lubią i by nie tolerowali wolno chodzących. A jak by się kabelek zdarzył, to już wolę nie myśleć.

Dlatego szczury zostają same. Uważam, że 2-3 dni mogą wytrzymać w klatce, pod warunkiem, że jest dużo jedzonek na różnych półkach (różne fobie się zdarzają) i co najmniej 2 pełne poidła. W razie dłuższych wyjazdów, szukam pomocy. Ale, tak jak Layla, uważam, że na te 2 dni, to nie ma co czterech liter ludziom zawracać.
Inna sytuacja, gdyby wypadło np. zapalenie płuc lub zapowiadało sie zapalenie mózgu (otępiałość). Chyba bym skorzystała w tej sytuacji z Oazy...

Ninek · Dołączyła: 14 Maj 2007 Posty: 4588 Skąd: Brzeg