Alloszczur

[Sorgen]

Oli nie wymagajmy żeby ktoś kto nie hoduje i do tego nie siedzi w światku hodowlanym interesował się sensownością krycia swoim samcem. To należy do hodowców, tych którzy chcą danego szczura wykorzystać i tego który szczura wyhodował. To hodowcy biorą odpowiedzialność za mioty.

Nie wiem czy w temacie w sumie można coś więcej powiedzieć, część hodowców byłych i aktualnych w temacie się nie wypowiedziało pomimo czytania tego tematu - szkoda.

Mam nadzieję że hodowcy wyciągną z tego tematu jakieś wnioski, zobaczą czego oczekują potencjalni chętni na ich ogony czyli podnoszenie wieku samców, prowadzenie linii po samcach, wyraźne i aktualne informowanie o przypadkach chorób, zgonów i dziwnych zachowań wśród młodych z danej hodowli, uzasadniania z wypisanymi plusami i minusami miotów kontrolnych, wypisywanie dat urodzin rodziców miotu oraz jeśli dziadkowie miotu już nie żyją również dat urodzin i zgonów dziadków oraz przyczyny zgonu.
To chyba dla odpowiedzialnego hodowcy, mającego wizję linii a nie tylko bawiącego się w hodowlę nie będzie stanowić jakiegoś wielkiego problemu.
Zasłanianie się brakiem czasu żeby aktualizować tematy swoich miotów uważam za śmieszne skoro hodowcy mają czas udzielać się w innych wątkach

[AngelsDream]

Oli, wiem, że nie zawsze. To nie jest cudowne remedium, ale na pewno uniemożliwia rozmnożenie takiego szczura. To też coś. Przy czym, ja akurat mam specyficzne podejście do agresji i np. miot L Happy Feet, chociaż do kryjącego samca nie miałam żadnych zastrzeżeń, nie przekonał mnie na tyle, żebym się na niego zapisała. Ale tam to była kwestia szczurów z obu miotów. Przy czym, sam miot L HF nie jest chyba specjalnie problematyczny, nie licząc wypadku z Lokim HF (?).

Rozumiem Twoje podejście do agresji. Nie oczekuję, że Ty zrozumiesz moje. Myk w tym, że te mioty już są, szczury żyją. Nie trzeba ich rozmnażać. Ale można, jeśli będą ku temu odpowiednie warunki. To, że ktoś odpowiednie warunki postrzega inaczej od kogoś innego, jeszcze nie oznacza, że popełnia błąd.

To, na co na pewno można i trzeba zwrócić uwagę, to fakt, że hodowcy wiele rzeczy omawiają wyłącznie na podofrum, wymuszając niejako zaufanie do swoich decyzji, gdy jednocześnie swoim postępowaniem (jako ogół) to zaufanie podkopują.

[Oli]

[mata]

[AngelsDream]

Oli, nie wiem jak Ty, ale dla mnie te dwa mioty to jednak odrębne przypadki. Agresja agresji nie równa. Nie można wszystkiego uogólniać, bo to nie jest dobra droga. Jasne, możemy czegoś nie akceptować, protestować, rozbierać na czynniki pierwsze, ale nie można wyczekiwać na to, że ktoś się potknie i niemal się z tego cieszyć, bo trochę w tę stronę ten temat zaczyna skręcać.

mata, dla mnie zrobiłaś to, co domek reproduktora powinien zrobić. To, że po czasie zbierasz "żale", ponieważ zaufałaś hodowcy, cóż, zapewne utrudni SHSRP pracę jeszcze trochę bardziej, skoro nie ma procedur czy po prostu jakiś mechanizmów, które by to rozwiązywały lepiej.

[Oli]

[mata]

[heniok]

[AngelsDream]

Oli, problem w tym, że Saurac był szczurem zrównoważonym, przewidywalnym, w pełni czytelnym i sygnalizującym swoje zamiary. W żaden sposób nie można jego przypadku porównać z przypadkiem miotu, w którym zdarzały się szczury reagujące "niezrozumiale", nieczytelnie nawet dla ich właścicieli. To już kwestia podejścia, myślę, że dalsza dyskusja na ten temat niczego nie wyjaśni, chyba że ktoś ma coś nowego do dodania w temacie tego, czy miot kontrolny może być po szczurze, którego zachowanie budzi wątpliwość. Tu na moment wracamy do tego, że mnie miot R nawet przez moment nie uwierał, zwłaszcza po poznaniu wybranej dla Sauraka samicy, a już np. miot L HF był dla mnie od początku do końca przedsięwzięciem wysoce dyskusyjnym, o czym zresztą pisałam nie raz.

Rozmnażając cokolwiek, kusimy los. Bo nawet najlepsze linie, najczystsze, najbardziej sprawdzone, mogą chować coś, co wyjdzie po dwóch lub trzech pokoleniach. To właśnie odpowiedzialność hodowlana, ciężar, który składa, który rozczarowuje, który męczy.

[Niamey]

mata, a ktoś poza Oli ma do Ciebie pretensje? Bo nie rozumiem czemu do Ciebie ktoś miałby je kierować. Udzieliłaś pełnej i wyczerpującej informacji, na podstawie której (jak i na podstawie innych konsultacji), hodowca podjął decyzję.

[Oli]

[quagmire]

[Oli]

quagmire, w konkretnych sytuacjach to po raz, a po dwa dlatego też napisałam o szeroko pojętej agresji dla niego wystawa była zbyt dużym obciążeniem psychicznym, tak samo wizyta u weta i manipulacje przy nim wtedy i ok, ma do tego prawo, ale to dowodzi, że jego próg wytrzymałości na stres jest bardzo niski, co może się ponieść i np. (czysto teoretyzując) jego dziecko w nowym otoczeniu jest spięte, nawet może dawać wyraźne sygnały niepokoju i tego, że za chwilę "będzie za dużo" dla szczura. I teraz doświadczona osoba raczej zostawi go w spokoju lub prosta rzecz - podniesie szczura nie z nachwytu, a w "łódeczkę" - drobna rzecz, a może być powodem lub też nie do ugryzienia. Saurac sam w sobie nie był agresywny, ale miał niski próg tolerancji stresu, co kilka razy skończyło się ugryzieniem, a kilka razy (o czym pisała AD) było widoczne dla doświadczonego człowieka (i tylko dlatego owym ugryzieniem się nie skończyło zapewne).

[quagmire]

Oli, zobaczymy. Aczkolwiek Remus i Zeze to luzaki - uwielbiają bezgranicznie obcych. Nie mówię, że to się nie zmieni, ale obiecuję, że jeśli coś takiego się wydarzy, to o tym napiszę.

[AngelsDream]

Raum chyba bardziej przypomina ojca, mimo to (lub właśnie dlatego, moim zdaniem) nie przejawia agresji. Generalizowanie i wrzucanie wszystkich "agresji" do jednego worka oraz mylenie agresji z zachowaniami agresywnymi to dla mnie uproszczenia, których wielokrotne tłumaczenie, najwyraźniej służy tylko temu, żeby pojawiały się w tym wątku kolejne wpisy. Gdyby pojawiły się jakiekolwiek problemy z zachowaniem Rauma, forum dowiedziałoby się zaraz po hodowcy, jasno i wprost.