Mao - Nie Lip 12, 2009 13:43 U mnie uszczurawianie nie wchodziło w grę. Mama ma koleżankę, której córki ciągle ściągały do domu jakieś zwierzaki i teraz mają w domu mini zoo. Moja bała się, że spotka ją to samo, jak się zgodzi na kolejnego zwierzaka (mieliśmy psa i ryby). Szczury mam, bo mama przegrała zakład  Na szczęście szczurów się nie boi (o pająku mogę zapomniec dopóki sie nie wyprowadzę), ale nie chce się do nich dotykac, co mnie akurat w tym jednym przypadku cieszy. Wystarczy mi, że się do psa wtrąca 
L. - Nie Lip 12, 2009 15:57 A moi na mojego pierwszego szczura zgodzili się w ciągu 3 dni. ![:]](images/smiles/krzywy.gif ":]")
Drugiego przyniosłam bez ich wiedzy, bo już nie wytrzymywałam bez szczurów po śmierci pierwszego. I powiedziałam o nim, a raczej o niej jak mama była po kilku lampkach wina ;d Trzeciego sama od Zirrael z ojcem przywiozłam z W-wy. A potem to już różnie bywało. 
Mao - Nie Lip 12, 2009 21:59 Ech, ja bym mogła cichaczem znosić, jakby ojciec miał z tym problemy, bo jak ogląda cokolwiek w telewizji (nawet telezakupy Mango) to go NIC nie rusza i na wszystko się zgadza. Ale z mamą nie te numery, twarda kobita i niestety, zawsze trzeźwa
Anonymous - Wto Lip 21, 2009 14:49 Moja matka przebywa u mnie w pokoju jedynie wtedy jak Ogoniasty jest w klatce (czyli wtedy kiedy jestem w pracy), Ojcu nie przeszkadza jak biega, byle by tylko w moim pokoju, siostra (jak przyjdzie do nas) głaszcze Ogoniastego (on ucieka), a sąsiadka jak szedłem z Ogoniastym po chodniku zaczeła piszczeć, po czym przeszła do bloku wielkim łukiem i właśnie wtedy byłem obgadany że mam zwierze które jest "złe" (wg niej, a tak po za tym stara jest i niech spada  ) No a ja to ja uwielbiam mojego Ogoniastego i jak dla mnie to może sobie robić co mu się tylko podoba i gdzie chce 
domcia960 - Wto Lip 21, 2009 19:01 Moja mam zgodziła się od razu na szczura. ( Pierwszego miałam jak miałam 11 lat ) Powiedziała tylko że nie wie co zrobię w wakacje bo ona się do tego nie dotknie i w ogóle a okazało się że dawała jedzenie jak mnie nie było np. : ) Nawet ostatnio posadziłam jej Karmelka na ramieniu hehe powoli się przyzwyczaja. Tylko dzisiaj się wystraszyła bo szczury jej wciągnęły spódnice do klatki  heh.
A mnie strasznie wkurza jak idę po ulicy i ludzie się pytają " A co to? " albo " To chomik" Kiedyś jak siedziałam na przystanku i miałam ze sobą szczury w transporterku to jakaś pani tak się przygląda i się pyta czy to świnka morska  Ja już taka zdziwiona odpowiadam że to szczur a ona mi zaczęła nawijać, że jej wnuczka to też ma szczura ale to jakaś inna odmiana bo jej wnuczka ma takiego mniejszego i bez ogona  haha
Chyba sobie z chomikiem coś pomyliła
Mao - Czw Lip 23, 2009 14:04 Ja niedawno byłam w szoku, kiedy pojechałam z moimi małymi do Wawy 
Dosłownie gdzie się nie ruszyłyśmy z koleżanką i naszymi ogonami, zaczepiano nas, generalnie nie widziałam chyba nikogo, kto były jakoś specjalnie wobec nas negatywnie nastawiony Nie wiem, może miałyśmy fart
Pomyślec, że tacy ludzie często mają wyższe studia. Marcik - Czw Lip 30, 2009 17:37 Mam coraz większy problem. Miałam być na swoim i z różnych powodów nie wyszło. Jestem zmuszona szukać mieszkania na własną rękę, jednak do wynajęcia... i tu się zaczyna pod górkę... już od miesiąca każda oferta która mi odpowiada, gdy wspominam o szczurach słyszę kategoryczny zakaz. Nie da rady nawet nic wytłumaczyć  Ma ktoś jakieś sposoby aby w subtelny i delikatny sposób nie odrzucali mnie za sam fakt posiadania TAKIEGO zwierzęcia? Czuje, że z chomikiem nie miałabym takiego problemu... już nie wiem co mam zrobić
Anonymous - Czw Lip 30, 2009 18:38 Ja zawsze sie pytam czy nie przeszkadzaja zwierzeta klatkowe, ktore nie wychodza nigdy z klatki na mieszkanie itd. (taka sciema). Zwykle pytaja sie co to i mowie, ze szczury, ale one w klatce tylko siedza i ladnie wygladaja i zwykle sie zgadzaja Lub nic nie mowie jak nie pytaja o zwierzaki.
LunacyFringe - Czw Lip 30, 2009 18:42 Ja pytałam , czy nie przeszkadzają zwierzęta, facet powiedzial, że absolutnie nie, sam ma 4 koty Potem spytał jakie to zwierę, powiedziałam o psie i tylko się ucieszył , o szczurach już w takim razie nie mówiłam konkretniej Ale nasz właściciel jest strasznie lajtowy, więc...
Marcik - Czw Lip 30, 2009 19:12 Czyli pozostaje trafić na odpowiedniego właściciela Ja chyba mam pecha po prostu.
komosa - Wto Wrz 15, 2009 12:14 Jak tak czytam te posty, to aż mnie raduje, że nie tylko ja mam takie problemy:) Mam w naturze stawiać rodziców przed faktem dokonanym:P A co dopiero jeśli o szczury chodzi... Dwa lata temu kupiłam sobie Parpetue, bez ich wiedzy. Gdy do mnie zadzwonili pytając co tam u mnie, ja po prostu powiedziałam "szczura sobie kupiłam". To już wielkie ale... A że Perpetua zmarła dosyć szybko (nie chciała jeść, pić, po antybiotyku zmarła:( ) to potem już było ok. A że mieszkam w akademiku i jako jedyna zostaję na mieszkaniu sama w weekend, stwierdziłam, że ponownie przydałby mi sie towarzysz. Facet kupił mi więc szczura (kochany, zrobi dla mnie wszystko, tylko powiedziałam że chce mieć i od razu pojechał do sklepu). Przyjechałam do domu z klatą... złości nie było końca! Na drugi dzień musiałam sie ze Stefanem wynieść do chłopaka. A że sie naczytałam, że szczur to zwierze stadne, stwierdziłam że nie bede unieszczęśliwiać Stefana... I pojechaliśmy kupić Bazyla. Dzwonie do rodziców i mówie, że jeśli chcą, żebym wróciła do domu, to przyjade, ale tylko z... KLATKĄ (a że w klatce były już dwa szczury...). Wtedy to sie rozpętała wojna! Rodzice kazali mi oddać szczurki (dając przy tym głupie jakieś "argumenty", że koty i psy to też zwierzęta stadne i czy mają też sobie 5 donieść:/ bzdura). Ja stwierdziłam, że moich dzieciaków nie oddam... i siedze teraz u mojego chłopaka z dzieciakami. A jak rodzice sie stęsknią, to bardzo prosze, wróce... Jestem uparta jak mój ojciec i pierwsza nie odpuszcze!:)
mój ojciec podaje argumenty z dupy za przeproszeniem a w to nie uwierze...
Mam problem ale nie jestem przecież sama
AngelsDream - Wto Wrz 15, 2009 12:17 komosa, wybacz, że zapytam, a nie uważasz, że jednak lepiej byłoby najpierw porozmwiać z rodzicami, a potem sprawiać sobie zwierzęta - pomijam już fakt kupowania szczurów w sklepie? 
Mangusta - Wto Wrz 15, 2009 14:08 szczerze mówiąc komosa, to zachowujesz się wyjątkowo dziecinnie jak na studentkę. w sumie to w takiej sytuacji byłabym po stronie rodziców, bo takie "ja chce i koniec" jest zwyczajnie niepoważne. komosa - Śro Wrz 16, 2009 11:52 To nie jest niepoważne. I to nie jest dziecinne zachowanie. Przez całe życie spełniałam całe ich zachcianki, brałam ich zdanie pod uwage, zgadzałam sie na wszystko. Ale teraz, będąc w miarę dorosłą (bo nie dzieckiem), pragnę pokazać, że dla nich te dobre czasy sie skonczyły... (jak już pisałam przez nich nabawiłam sie nerwicy, co zostało potwierdzone przez wielu specjalistów, i teraz nie mam zamiaru ciągle sie z nimi zgadzać)... Mają sie przekonać i już. Zaakceptować Mangusta - Śro Wrz 16, 2009 12:28 takie tupanie nogą nie pomaga w relacjach między rodziną. swego czasu myślę że każdy miał kłopoty większe lub mniejsze. u mnie na szczęście od wyprowadzki wszystkie nowe zwierzęta są akceptowane bez problemu, a szczury to chyba najmniej egzotyczne z tego co trzymam. chyba od czasu gdy faktycznie zaczęłam pracować ze zwierzętami zrozumieli że to nie tylko zwykła zachcianka. |
||||||||
