Nik - Czw Lis 26, 2009 18:12 A ja mam już tyle na głowie, że wysiadam  . W następnym tygodniu mam 3 sprawdziany, a z powodu choroby nie byłam na lekcji perkusji już 3 tyg.(obolałe mięśnie  ) i wcale nie ćwiczyłam! Ja chyba zaraz... sama nie wiem co  . Już się zastanawiam, czy namawiać nadal na te szczury, bo tak jak Dredowata, bardzo rozpaczam po ich odejściu, a jeszcze tylko większego doła mi brakuje  .
Nietoperrr... - Czw Lis 26, 2009 18:35 Dziewczyny,tylko nie za ostro!Nie z grubej rury!Sama jestem mamą,może z tego młodszego pokolenia,może bardziej uszczurowionego,ale z własnego doświadczenia wiem,że nie ma sensu nic na siłę.Powoli,podstępem,małymi kroczkami...Długo,cierpliwie,męczyć,tłumaczyć,obiecywać,"miauczeć"...żadnych buntów w stylu "albo szczur,albo uciekam z domu"...Nie po trupach do celu,tylko sensownie,powoli i cierpliwie do celu.Nie każdy rodzi się z miłością do ogoniastych,szczególnie jak przez lata człowiek żyje z uprzedzeniami i zabobonami.Tego trzeba się nauczyć,jeżeli nie czuje się tego od początku. Myślicie że nie miałam problemów ze swoją mamą jak byłam młodziutka???A teraz - ze swoim mężem?Pomimo,że już trzydziecha na karku,dalej walczę!Skąd teraz mam siedem ogonów???Bo jestem twarda,cierpliwa i konsekwentna...Tyle. Nie wszystko ma się od razu,czasem trzeba długiej wojny.Ale dyplomatycznej,nie na miecze... 
[ Dodano: Czw Lis 26, 2009 18:44 ]
Nik - Czw Lis 26, 2009 18:53 OK  . Ja taki leń, że już bym nie żyła. Ale chodzi mi o to, że zastanawiam się ostatnio, czy na pewno szczury chcę, bo tak przeżywam odejścia... I nie wiem, czy tak naprawdę warto, mimo wszystko...
Nietoperrr... - Czw Lis 26, 2009 18:56 A czy warto kochać członków naszych rodzin,naszych znajomych,nasze pierwsze miłości,chociaż i tak w końcu odchodzą???... Nik - Czw Lis 26, 2009 18:59 No tak, już to rozważałam, jednak oni nie odchodzą po 2 latach... [ Dodano: Czw Lis 26, 2009 19:01 ] I na przykład rodziców to w sumie tak, czy srak jestem zmuszona kochać, bo oni po prostu SĄ. A to moja decyzja, czy chcę kochać kogoś jeszcze i ta decyzja jest dla mnie bardzo trudna.*edit: rodziców kocham bezinteresownie 
kociarnia - Czw Lis 26, 2009 19:36 Nik jeśli się zastanawiasz to przemyśl wszystko-zwierze jak krótko by nie żyło to jednak odpowiedzialność a potem czuć ciągle wyrzuty sumienia bo nie chce Ci się zwierzakiem zajmować, a on taki osowiały siedzi to też nic miłego wierz mi 
Dredowata-Moja mama też bała się i boi się szczurzych ogonów ale dość szybko się do nich przekonała (do szczurów nie ogonów) i nawet do nich czule i żartobliwie przemawia jak je widzi  Na początku było trochę fuj i ble oraz "Tylko błagam,cie błagam nie dotykaj mnie tym ogonem!".Ale potem coraz lepiej (wiedziałam że tak będzie moja mama jest zwierzolubna) A i jeszcze chyba nie zapomnę jej pięknej mowy powitalnej do Rudiego "Tylko pamiętaj,Twoje miejsce jest w klatce a moje w domu i tak ma pozostać." oraz "Nie ugryziesz mnie,prawda?Spójrz mi w oczy i obiecaj mi że mnie nie ugryziesz". U mnie chyba podziałało to że najpierw długo się szczurami interesowałam,czytałam, dwa razy mama nawet chciała już kupić szczura na spontana ale ja powiedziałam że jeszcze nie że klatka nie gotowa itd. Rodzicom trzeba po prostu pokazać że bierzesz sprawę na poważnie ale rozumiem,że nie wszyscy są tak wyrozumiali jak moja mama A argument o przeżywaniu straty może spróbuj obalić tym że dorastasz? Zanim szczur odejdzie będziesz starsza o te dwa a może nawet dwa i pół roku to jednak sporo czasu i człowiek się trochę zmienia.
Nik - Czw Lis 26, 2009 19:53 kociarnia, ale jakie wyrzuty sumienia? Czy ja coś mówiłam, że nie będę się opiekować? Absolutnie nie. Mam obecnie 3 psy i 2 koty, wszystko jest OK, miło i cacy . Dobrze jest wiedzieć, że kiedy wrócisz do domu, zawsze ktoś chętnie Cię powita (w przypadku Mike'a: dodatkowo poszcza z radości ) i ogólnie bez choćby 2 zwierząt w domu nie mogłabym żyć i dostała schiz  . A z tym zastanawianiem się, to właśnie tak już mam, że nie potrafię tak po prostu, otwarcie podjąć jakiejś decyzji. No bo one tak szybko odchodzą, a ja to strasznie przeżywam, to też jest tym głównym powodem, przez który moja mama się na szczury zgodzić nie chce. Jest to też powód mojego dylematu: czy warto?
Anonymous - Czw Lis 26, 2009 20:02
kociarnia - Czw Lis 26, 2009 20:07 Nie mówię że się nie zaopiekujesz myślałam że może masz jeszcze inne wątpliwości Jak masz taki problem,to może jakieś inne zwierzątko? Świnka morska? Chociaż ja wole w szczurach to że są bardziej energiczne skoczne i w ogóle sprawniejsze od świnek.
Anonymous - Czw Lis 26, 2009 20:11 Nik, jakbyś zrezygnowała ze szczurów, to mogę polecić ci królika, to takie pocieszne stworzenie C: . Tylko musi często być na wybiegu i nie wiem jak by to było z twoimi psami i kotami. Nik - Czw Lis 26, 2009 20:29 Mi chodzi tylko o szczury, ponieważ udowodnione jest, że są mądrzejsze nawet od psów. Zresztą co za różnica, czy będę przekonywać mamę na szczura, królika czy świnkę morską, skoro żadnego z nich się nie boi, nie brzydzi, czy jeszcze coś innego. No a poza tym myślę, że u szczura mam jeszcze takie plusy, że nie wymaga tak dużej klatki jak królik, chociaż się nie znam, no i moja mama szczurki zna, bo już miałam osobnika(czkę ![:]](images/smiles/krzywy.gif ":]") ).
Mangusta - Pon Lis 30, 2009 11:35
quagmire - Pon Lis 30, 2009 11:39
Tyle że świnka morska czy królik żyją dłużej niż szczur. A Twoja Mama martwi się, że znów będziesz cierplieć z powodu straty przyjaciela. A tu masz większe prawdobodobieństwo, że zwierzę opuści Cię później. Chociaż ja szczurów na świnki, czy króliki bym nie zamieniła
Nietoperrr... - Pon Lis 30, 2009 14:11 Zdecydowanie,szczury THE BEST!!!Przekonanym nie trzeba tłumaczyć dlaczego...;) Anonymous - Pon Lis 30, 2009 15:47
Hmm no co do królika to nie wiem. Siostra miała ich juz mnóstwo i jakoś strasznie chorowite są maluchy, a u nich przeziębienie to prawie jak być jedną nogą w grobie |
||||||||||||||||||||||
