Alloszczur

[Danai]

Pozwolę sobie dorzucić parę groszy...

Natusia - jeżeli jesteś tak młoda i tak odpowiedzialna, to naprawdę Ci gratuluję i podziwiam.
Bo znam dziewczynę, lat 21, która (nie mogąc mieć szczurów) kupiła sobie skoki - na impuls, bez terra, bez wiedzy, bez niczego. Terra załatwiła cudem i dzięki dobroci dziewczyny z forum myszoskokowego, ale nie miała cierpliwości ich oswajać ani o nie zadbać właściwie. Skończyło się na tym, że je oddała. Żałosne? Bardzo. Najgorsze, że mówię o sobie sprzed 2 lat Dlatego w pewnym sensie szczury są dla mnie teraz zarówno spełnieniem marzeń jak i odpokutowaniem za tamtą głupotę, prawie piszczę z radości widząc, jak Colt do mnie przybiega i wspina się na kolana, albo jak Tommy zaczyna mnie iskać, że są zdrowe, rosną i bawią się z nami i ze sobą nawzajem.

Druga rzecz: zgadzam się, że zwierzę nie może być dziecka. Jasne, jeżeli zwierzę jest wyproszone i wybłagane, to można oczekiwać, że młody/a będzie łożyła z kieszonkowego na ściółkę, karmę, etc - przynajmniej w jakimś stopniu się dokładając. I coś-tam odsunie na weta. Ale nie wyobrażam sobie sytuacji, kiedy rodzic nie pilnuje, jak się ma pupil albo odmawia zabrania do lekarza, kiedy coś złego sie dzieje.

wydaje mi się, że w tej sytuacji lepiej byłoby, żeby wymienione w temacie dziecko zwierzaka nie dostało - nie dlatego, że ona nie będzie umiała sie nimi zająć, czy nie będzie chciała - tylko, że bez współpracy ze strony rodziców na nic będą jej dobre chęci, bo jest tylko dzieckiem.

Pozwolę sobie dorzucić parę groszy...

Natusia - jeżeli jesteś tak młoda i tak odpowiedzialna, to naprawdę Ci gratuluję i podziwiam.
Bo znam dziewczynę, lat 21, która (nie mogąc mieć szczurów) kupiła sobie skoki - na impuls, bez terra, bez wiedzy, bez niczego. Terra załatwiła cudem i dzięki dobroci dziewczyny z forum myszoskokowego, ale nie miała cierpliwości ich oswajać ani o nie zadbać właściwie. Skończyło się na tym, że je oddała. Żałosne? Bardzo. Najgorsze, że mówię o sobie sprzed 2 lat Dlatego w pewnym sensie szczury są dla mnie teraz zarówno spełnieniem marzeń jak i odpokutowaniem za tamtą głupotę, prawie piszczę z radości widząc, jak Colt do mnie przybiega i wspina się na kolana, albo jak Tommy zaczyna mnie iskać, że są zdrowe, rosną i bawią się z nami i ze sobą nawzajem.

Druga rzecz: zgadzam się, że zwierzę nie może być dziecka. Jasne, jeżeli zwierzę jest wyproszone i wybłagane, to można oczekiwać, że młody/a będzie łożyła z kieszonkowego na ściółkę, karmę, etc - przynajmniej w jakimś stopniu się dokładając. I coś-tam odsunie na weta. Ale nie wyobrażam sobie sytuacji, kiedy rodzic nie pilnuje, jak się ma pupil albo odmawia zabrania do lekarza, kiedy coś złego sie dzieje.

wydaje mi się, że w tej sytuacji lepiej byłoby, żeby wymienione w temacie dziecko zwierzaka nie dostało - nie dlatego, że ona nie będzie umiała sie nimi zająć, czy nie będzie chciała - tylko, że bez współpracy ze strony rodziców na nic będą jej dobre chęci, bo jest tylko dzieckiem.

[Lokolo]

No ja mam 15 lat i moje zwierzęta (tzn. pies i szczurki) są jedynie moim obowiązkiem.Jeśli chodzi o szczury to rodzice nic ,kompletnie nic przy nich nie robią(no jeśli chodzi o weterynarza to owszem zawsze dołożą ile potrzebuję).Pies tak samo-spacery tylko na mojej głowie,kupowanie jedzonka,smakołyków itp.,kąpanie itd.Czasem ale to naprawdę czasem zdarzy się że tata wyjdzie z psem na spacer ale jest to tak sporadyczne że hoho.
Jeśli chodzi o psa i szczurki to wszystko kupuję głównie za swoje kieszonkowe/oszczędności ale jeśli na coś nie starcza to oczywiście rodzice się dokładają
Uważam że jestem w miarę moich możliwości bardzo odpowiedzialny ,jeszcze nigdy nie zdarzyło się żebym zapomniał dać szczurkom/pieskowi jeść,zapomniał o wybiegu/spacerach/przeoczył coś niepokojącego.

[dudzia]

[kaszka97]

[Anouk]

Wiecie co... W wieku 8 lat dostałam swojego pierwszego szczurka, wtedy myślałam, że dobrze się nim zajmuję, po prostu nie miałam dostępu do wiedzy o szczurach i słuchałam porad pań z zoologa. Ale dzisiaj wiem, że między innymi:
- trzymałam go samotnie,
- trzymałam go w za małej klatce,
- karmiłam go na przemian meganem i chlebem,
- nie miał prawdziwych szczurzych długich wybiegów.
Tak mogłabym wymieniać i wymieniać. Takie dziecko po prostu nie wie, że robi źle. Dlatego popieram przedmówczynie - to rodzice powinni mieć zwierzęta, a dzieci mogą pomagać przy sprzątaniu, bawić się z nimi... Teraz, po pięciu latach wiem, jakie błędy popełniłam i ich nie powielam. Mam dostęp do internetu, a więc do wielu informacji na temat szczurów i z nich korzystam. I dopiero odkąd dostęp do tej wiedzy mam, moje szczury są chowane tak jak powinny. Więc przede wszystkie przed staraniem się o zwierze trzeba się do edukować.

[kociarnia]

kaszka97, Ale tu chodzi o ośmioletnie dziecko. Naprawdę nie wierze że takie dziecko będzie trzymało szczura u weta podczas czyszczenia ropnia. Dlatego uważam że coś takiego nie ma sensu jeśli rodzice nie będą pomagać a wtedy to będzie też ich zwierze. A z tego co zrozumiałam to nie oni chcą szczura więc myślę że ta dziewczynka musi jeszcze trochę poczekać.

[Małpa]

Ja mam 16 lat, mam dwóch szczurzych chłopców. Są moi naprawdę moi. Rodzice nie dają mi na nich pieniędzy itp. , ale dwa lata temu kiedy przypadkiem znalazłam to forum i zaczęłam się fascynować tymi zwierzakami to robiłam tylko 4 rzeczy- czytałam, czytałam, czytałam i prosiłam rodziców. Po dwóch latach odkładania na klatkę i stopniowego kupowania wszystkich niezbędnych rzeczy , z zabezpieczaniem pokoju włącznie wreszcie adpotowałam pierwszego szczurka. Potem drugiego. Z kieszonkowego kupuję karmę, ściółkę i zapewniam i witaminki owoce soczki gerberki itd. I pomimo tego,że dotycząca szczurów umowa z rodzicami nie obejmuje ich wkładu finansowego to wiem,że gdybym potrzebowała pieniędzy ( gdyby brakowało z moich odłożonych lub coś innego wypadłu) to dali by mi bez wahania.

[kaszka97]

[Anouk]

[Layla]

A ponieważ się zdarza, to po prostu rodzice powinni mieć baczenie na wszystko i WIEDZĘ

[Anomalia]

Odkopuję temat.
Ja jestem takim wyjątkiem. Szczury zapragnęłam na początku tego roku. Przez kilka tygodni codziennie kształciłam swoją wiedzę o nich. Szczury wzięłam z hodowlii. Od tamtej pory wypuszczam je 3-4 godziny dziennie (5-6 w weekendy), sama wymieniam im ściółkę, podaję jedzenie (świeże i suche).
Ale tak jak na początku - jestem wyjątkiem. Znam dużo osób w moim wieku, które mają szczura lub dwa (jeśli 2 to nawet nie wiedzą jakiej są płci, dowiadują się o tym dopiero, gdy widzą, że samica jest w ciąży), z zoologa, wypuszczane raz na tydzień.
Sama kiedyś, gdy miałam myszoskoczka, bardzo rzadko go wypuszczałam. Wiadomo, że myszoskoczki to zwierzęta stadne, a ja niedoświadczona trzymałam go samego w małej klatce, karmiony był Vitapolem.

Podsumowując - przynajmniej od 10 roku życia i wyżej, powinno się myśleć o zakupie zwierzaka.

[paullla17]

Wy mówicie ze dziecko robi źle jak karmi zwierze Vitapolem czy trzyma w za małej klatce albo w samotności. Uwierzcie mi, że dzieci robią dużo gorsze rzeczy. W dzieciństwie miałam gryzonie, z tego co pamiętam chomiczka z małymi zdechła nie wiem czemu ale chyba jeść nie dostawała, psy męczyłam i to owczarka, myszy prowadzałam na smyczy jedna miała coś makabrycznego ze skórą to chyba z brudu, dalej nie pamiętam.

Nie polecam zwierząt domowych nikomu (mało kto się nimi zajmuje tak odpowiednio jak ludzie na tym forum np) a zwłaszcza dzieciom. Rodzice mogą pilnować ale z tego co widzę dookoła nawet osoby dorosłe nie zapewniają zwierzętom a w szczególności gryzoniom warunków dla egzystencji która nie sprawiała by im cierpienia. Większość osób starszych nie obchodzą uczucia zwierząt więc warunki pozostają tylko takie by zwierze utrzymać przy życiu, nie sądzę szczerze mówiąc by zapracowani rodzice chcieli się opiekować szczurem, kupią zabawkę dziecku i tylko zadbają żeby nie miała urazów fizycznych i żyła (a filozofia jest taka ze to tylko zwierze i po co na nie kasę wydawać).

Namów chrześnice na patyczaka... a rodzicom podaj minusy posiadania szczura.. smrodek gryzienie, chorobliwość, nagadaj im ze szczur w nocy ucieknie i zniszczy im mieszkanie xd...

[greenfreak]

[paullla17]

ja tam mam złe doświadczenia z osobami dorosłymi trzymającymi gryzonie, więc nie powtarzajcie że pod opieką dorosłych...

A szczur to nie chomik, potrzebuje wiele więcej opieki a wydatki są bardzo duże. Aby mieć takiego gryzonia to trzeba mieć motywacje, a w takim wypadku gdy dziecko zmusza rodzica do kupna szczura nie wiem czy osoba nadzorująca będzie chciała o nie do końca dbać tak jak powinno się opiekować własnymi szczurzymi skarbami.

[greenfreak]

Ty masz złe, ja mam dobre. Moja matka by się wszystkim zajęła, nawet wężem, choć ją brzydzą węże. A uważam za nielogiczne z jednej strony tłumaczenie ludziom, że szczur nie musi być szkodnikiem, że nie zarazi ich najgorszymi chorobami, tylko po to, aby potem dla zniechęcenia powiedzieć komuś, że szczur to mu całe mieszkanie pożre, poniszczy.