Alloszczur

[Nisia]

Off-Topic:

Viss, nie, z czasem czlowiek sie po prostu upodabnia do swojego zwierzecia

[AngelsDream]

Nie identyfikuję się aż tak ze szczurami, z prostego powodu: jest ich 10, dostałabym w końcu zwielokrotnienia jaźni, ale wiem, że to co dla mnie jest ok, dla nich nie musi: to wystarczy.

[AngelsDream]

Pozwolę sobie podnieść temat. Właśnie przejrzałam to, co napisałam parę lat temu i - prócz tego, że przecinki będą do poprawy - treść cały czas jest piekielnie aktualna. Niesamowite, że choć zmienia się wszystko, a po tamtych szczurach zostało tylko wspomnienia i zdjęcia, przesłanie wciąż nie straciło na aktualności.

[Martuha]

Nie widziałam tego wcześniej,ale świetnie napisane,aż chce się czytać od początku do końca

[AngelsDream]

Martuha, bo to moje stare "dzieła", które odkopałam dziś i przeczytałam ze świeczkami w oczach.

Pamiętam, że świetnie mi się to pisało. Kto wie, może podumam nad kontynuacją.

[Asica21]

[majlena]

AngelsDream, tak, kontynuuj, proszę. fajnie piszesz.
pamiętam, bo dość niedawno czytałam ten temat z wielką przyjemnością i uśmiechem.

[Helcia]

AngelsDream, ja też jestem za tym żebyś kontynuowała temat
naprawdę świetnie się czyta

[Zizollo]

AngelsDream to jest naprawdę super a jeszcze lepiej się czyta

tak tak zgadzam się z resztą i proszę gorąco o więcej bo mam od wczoraj moje pierwsze dwa szkrabiki i bardzo cenne są dla mnie te informacje

[Ever]

[ziew]

AngelsDream,
pisz dalej, ale nawet jakby Ci brakło weny, to dawaj jeszcze raz to samo... Coś, napisane dawno temu, nie traci na ważności, a ludzie już tego nie czytają, choć powinni.

[Oluś]

Tak, tak! AngelsDream, pisz proszę dalej. Odkąd przeczytałam te teksty, wracam do nich regularnie. Doszło nawet do tego, że na jednym kolokwium zamiast pisać na temat powtarzałam sobie ten "wywiadzik" w myślach

[ritczis]

czyta się świetnie chcemy więcej!

[Angela]

znalazłam to przez przypadek, ale jest genialne
szkoda że nie ma więcej... Mogłoby wychodzić regularnie jak wywiady w gazetach

[AngelsDream]

Czasem, choć nie zawsze, mam wrażenie, że gdyby Perkuna nauczyć pisać, napisałby swój wielki manifest:

Monologi majestatu

Już, kiedy się urodziłem, wiedziałem, że moje istnienie będzie naznaczone czymś wielkim. Nie dostaje się imion po bogach – nie jest się ich manifestacją – jeśli ma się po prostu przeżyć swój czas. Na czele gromadki maluchów, na czele swojego stada. Nic mnie nie powstrzymało, a otarcie się o śmierć tylko jeszcze mocniej naznaczyło mój los. Nazywam się PERKUN KAUKAI Happy Feet. Czy władam piorunami? A czy nimi nie władam? Kto z Was mierzył się z Wilczakiem (ponad trzydzieści kilogramów włochatego bydlęcia z problemami w obrębie uznawania autorytetów) na spojrzenia i wygrał? Kto z Was potrafi powiedzieć NIE, nawet nie otwierając ust. Jestem siłą i magią. Niektórzy sądzą, że moją opiekę można sobie kupić. Zdradzę Wam sekret. Na nią po prostu trzeba sobie zasłużyć. Na nic nawet litry piwa czy miodu, jeśli kogoś nie uznam za godnego mojej uwagi. Nauczyłem moich ludzi jednej ważnej rzeczy: w stadzie albo jesteś, albo nie. Jeśli z niego odejdziesz, nie ma już dla Ciebie miejsca. Jeśli do niego przyjdziesz, musisz udowodnić, że to jest miejsce dla Ciebie. Twoje tu i teraz. Łykam czas jak na szczura przystało. Moje rok i niespełna dziesięć miesięcy to ogrom chwil pełnych dumy z tego, co udało się osiągnąć mi lub mojemu stadu. Oni to ja. Ja to oni. To się nie zmieniło, nawet kiedy odszedł najważniejszy. W chwili, w której pożegnałem brata, on poszedł ścieżką prowadzącą do Zasłony Szeptów, ja zostałem tutaj. Spotkamy się, bez obaw. Był bogiem jak ja, był majestatem – jak ja. Wiem więcej, niż niektórym wydaje się, że wiem. Widziałem dużo, patrzyłem poza czas, poza proste mechanizmy codzienności. Jeśli masz wątpliwości, spójrz mi w oczy, o ile znajdziesz odwagę. Może nawet poliżę Twoje dłonie. Może przeczeszę Twoje włosy, może ukradnę Ci kawałek serca. Nie żałuj go, choć licz się z tym, że kiedyś odbędzie ze mną tę najdłuższą podróż z możliwych. Dla wielu będę tylko szczurem. Może ładnym szczurem, może dużym. Może obrzydliwym, przez swój ogon.
Dla jednostek będę Tym szczurem, który zaczął.
Tym, który będzie, nawet kiedy opadnie pył złudzeń.
Wyciągnij do mnie rękę, chętnie zapamiętam Twój zapach, człowieku.
Tak, bo tak. Bo mogę i chcę.

Perkun z wyżyn majestatu.

Naprawdę wystarczy na niego popatrzeć, z niego to się aż wylewa.