Alloszczur

[Viss]

A ja uważam, że człowiek opiekując się i będąc odpowiedzialny za zwierzęta jednak często w tym przesadza. Ja jestem zwolenniczką układu zwierzę dla człowieka. Po pierwsze to zdrowy i prawilny układ. JA jestem formą życia dominującą, ja daję i odbieram. Myślę, że nie ma w tym nic zdrożnego, chorego, czy sadystycznego. Taka jest kolej rzeczy. Moja postawa nie oznacza także, że jestem mniej dbającą, kochającą czy odpowiedzialną w stosunku do zwierząt. Ja jestem po prostu zdroworozsądkowa. Nie rozpieszczam do granic, nie szkodzę z miłości (przekarmianie, źle pojęta opieka itp.). Zwierzęta mieszkające ze mną są zadbane, zdrowe, maja fantastyczne warunki życia, ale jednocześnie wiedzą co im wolno, a czego nie. Ja wyznaczam granice, ja je każę, nagradzam, wychowuję. Dokładnie jak z dziećmi. Nikt nie lubi tych "wychowanych bezstresowo", to samo tyczy sie zwierząt. Uważam, że właśnie oznaką odpowiedzialności i dbałości jest zapewnienie zwierzęciu "ułożenia". Jest mniejsza szansa, że zrobi sobie krzywdę, mniejsza szansa, że będzie czuło sie mało bezpiecznie, itd, itp.

Moje szczury, wszystkie 9, doskonale reagują na wołanie, na imię. Wiedzą czego im nie wolno i prawidłowo reaguja, gdy mówię "nie", "nie wolno". Nauczyły sie także, że niektóre rejony mogą być zagrożeniem i dzięki temu nie wchodzą tam, bądź są bardzo ostrożne.
Przykładem może być kuchnia. Gorące jedzenie, gorące naczynia, blat kuchenki, czasem ślisko. Gdybym nie pozwoliła im przekonać sie, że gorące parzy, nie byłyby uważne, nie wiedziałyby, że trzeba odejść, zostawić, ominąć miejsce. Czy to automatycznie oznacza, że je gotowałam we wrzątku? Czy może, że w kontrolowanych warunkach pozwoliłam poczuć gorąco i nauczyć reakcji?
Stosuje także tzw. zimny chów. Nie trzęsę sie nad nimi tak, jak niektórzy. Są przeciągi, są otwarte okna cały rok, nie jedzą na stałe rzeczy smacznych acz niezdrowych, ale jeśli upolują jednego chipsa, to go im zostawiam. Nie jest to metoda "co nie zabije, to wzmocni", ale nie jest to też przesadna dbałość.
Moje szczury są zdrowe, szczęśliwe i niczego im nie brak. Trzymając je krótko nie szkodzę im w żaden sposób.

A ja uważam, że człowiek opiekując się i będąc odpowiedzialny za zwierzęta jednak często w tym przesadza. Ja jestem zwolenniczką układu zwierzę dla człowieka. Po pierwsze to zdrowy i prawilny układ. JA jestem formą życia dominującą, ja daję i odbieram. Myślę, że nie ma w tym nic zdrożnego, chorego, czy sadystycznego. Taka jest kolej rzeczy. Moja postawa nie oznacza także, że jestem mniej dbającą, kochającą czy odpowiedzialną w stosunku do zwierząt. Ja jestem po prostu zdroworozsądkowa. Nie rozpieszczam do granic, nie szkodzę z miłości (przekarmianie, źle pojęta opieka itp.). Zwierzęta mieszkające ze mną są zadbane, zdrowe, maja fantastyczne warunki życia, ale jednocześnie wiedzą co im wolno, a czego nie. Ja wyznaczam granice, ja je każę, nagradzam, wychowuję. Dokładnie jak z dziećmi. Nikt nie lubi tych "wychowanych bezstresowo", to samo tyczy sie zwierząt. Uważam, że właśnie oznaką odpowiedzialności i dbałości jest zapewnienie zwierzęciu "ułożenia". Jest mniejsza szansa, że zrobi sobie krzywdę, mniejsza szansa, że będzie czuło sie mało bezpiecznie, itd, itp.

Moje szczury, wszystkie 9, doskonale reagują na wołanie, na imię. Wiedzą czego im nie wolno i prawidłowo reaguja, gdy mówię "nie", "nie wolno". Nauczyły sie także, że niektóre rejony mogą być zagrożeniem i dzięki temu nie wchodzą tam, bądź są bardzo ostrożne.
Przykładem może być kuchnia. Gorące jedzenie, gorące naczynia, blat kuchenki, czasem ślisko. Gdybym nie pozwoliła im przekonać sie, że gorące parzy, nie byłyby uważne, nie wiedziałyby, że trzeba odejść, zostawić, ominąć miejsce. Czy to automatycznie oznacza, że je gotowałam we wrzątku? Czy może, że w kontrolowanych warunkach pozwoliłam poczuć gorąco i nauczyć reakcji?
Stosuje także tzw. zimny chów. Nie trzęsę sie nad nimi tak, jak niektórzy. Są przeciągi, są otwarte okna cały rok, nie jedzą na stałe rzeczy smacznych acz niezdrowych, ale jeśli upolują jednego chipsa, to go im zostawiam. Nie jest to metoda "co nie zabije, to wzmocni", ale nie jest to też przesadna dbałość.
Moje szczury są zdrowe, szczęśliwe i niczego im nie brak. Trzymając je krótko nie szkodzę im w żaden sposób.

[marhef]

Viss, ale Ty napisałaś tu dokładnie to samo, o czym my wszyscy piszemy.
Że to człowiek jest od tego, żeby zwierzaka wychować i zapewnić mu właściwą opiekę.

[Krolik]

Wiec zacznijmy od tego, ze "dostep do wiedzy" to ja mam od ok.czerwca tego roku, a kontakt z pierwszym szczurem od listopadam roku zeszlego. Moja wiedza ograniczala sie wtedy do doswiadczen ludzi mi znajomych. Teraz Wy piszecie zupelnie inne rzeczy niz ja sobie wpoilam.
Dalej

[marhef]

Cytat:

ja mam 900 na oplaty, zycie i do odlozenia na wesele.

Więc co zrobisz w momencie, kiedy (tfu tfu, odpukać!) Twoja szczurcia zachoruje i okaże się, że leczenie będzie kosztować kilkaset złotych?

[Krolik]

Tak jak nawias podkresla ODPUKAC! Wtedy bedziemy myslec inaczej, ale poki co jest w porzadku i staram sie o tym nie myslec.

Viss, to jest wlasnie tak, jak ja czuje! Moze Ty to lepiej okreslilas, niz ja. Dziekuje

[Nisia]

Krolik, nie chcę Cię urazić, ale przesadzasz.

[marhef]

[sue]

Cytat:

Tak jak nawias podkresla ODPUKAC! Wtedy bedziemy myslec inaczej, ale poki co jest w porzadku i staram sie o tym nie myslec.

Lepiej pomyśleć teraz, bo gdy wtedy będzie problem z pieniędzmi, to co zrobisz?

Krolik napisał/a:

Viss, to jest wlasnie tak, jak ja czuje! Moze Ty to lepiej okreslilas, niz ja. Dziekuje

Ja Ciebie zupełnie inaczej zrozumiałam. Zrozumiałam to tak, że spodziewasz się szczura który będzie dla Ciebie idealny, będzie spełniał Twoje oczekiwania, a to co innego niż napisała Viss. Viss podkreśliła, że sama doszła do tego, ze jej szczury są świetnie ułożone, nie były takie od początku, musiała z nimi pracować i uświadomić im wiele rzeczy. To dwa różne stanowiska jak dla mnie.

[Sztwiara]

[Ninek]

Ktoś z poprzedników (skleroza, nie pamiętam kto) napisał, że szczur jest dla niego dopóki nie pojawi się w domu, później role sie zamieniają. Ja sie z tym zgadzam, choć nie zawsze w 100%. Afere i Misie wzięłam bo nikt ich nie chciał, od początku ja byłam dla nich ale w pewnym sensie one dla mnie, pomogły zaspokoić GMR, wiele mnie nauczyły i pokazały na co stać szczura. Jestem odpowiedzialna za swoje zwierzęta i robie wszystko żeby zapewnić im godne warunki, akceptuje je takie, jakie są, to jest odpowiedzialność. Mam 2 gryzące szczury, Afera gryzie przy każdym kontakcie, tylko ja jej dotykam. Ale przygarnęłam ją, zapewniłam jej dom, stałam się za nią odpowiedzialna i ta odpowiedzialność skończy sie dopiero gdy zostanie pochowana... Vanilla niszczy wszystko co napotka na swojej drodze i co mam ją trzymać w klatce żeby nic nie zniszczyła, czy oddać? Jeden z moich kotów zniszczył więcej niż cała reszta razem wzięta, ale nadal jest z nami, ma też pazurki których używa na wszystkim, choć proponowano nam usunięcie ich (razem z fragmentem paluszka)
Biorąc zwierze trzeba być świadomym, że to tylko zwierze, każde ma inny charakter, jak człowiek, i nie zawsze da mu sie 'wytłumaczyć' co wolno a co nie...

[Krolik]

sue, ale moj obecny szczur jest dla mnie idealem! Idealeny nie do konca przewidywalnym, nie namalowanym, z obrazka, ale to jaka jest mi wystarcza.

marhef, o moje odlozone sie nie martw, mowie Ci ze jesli trezba bedzie, to pieniazki sie znajda. Pije natomiast do tego, ze niestety ale nie mam ich na tyle, zeby "latac" szkody po szczurze. O to mi chodzi co do wydatkow. Zakup nowych mebli to nie bulka z maslem.

[Viss]

A ja uważam, że jeśli nie można sie dogadać ze swoim zwierzęciem, to można je oddać osobie, która sie dogada. Nie mówię tu o schorniskach, ale o zmianie właściciela.
Nie widzę żadnego rozsądnego powodu, dla którego mielibyśmy sie razem męczyć, skoro można zwierzęciu znależć dom i opiekuna, z którym będzie lepiej funkcjonował. Jest w tym odpowiedzialność. Jeżeli mnie nie odpowiada np. pies, a i jemu nie odpowiadam ja, to zdaje sie moja odpowiedzialnościa jest znalezienie mu domu, który pies akceptuje. Proste.

Podam przykład, który nas dotknął. Kupiliśmy sznaucera miniaturę. Mimo tresury, mimo max czasu jaki poświęcaliśmy mu, mimo wielu metod nigdy nie przestał nas gryźć, atakować innych i inne zwierzęta. I pewnego dnia zjawił się facet (był wtedy remont domu, facet był glazurnikiem), który miał taki jakiś naturalny wpływ na naszego sznaucera, że ten zachowywał sie przy nim zupełnie inaczej. Nie gryzł go, nie rzucał się, był bardzo karny i posłuszny. Szczęki nam opadły, bo w życiu ten pies sie tak nie zachowywał. Oddaliśmy psa temu facetowi i wiem, że i pies i facet są szczęśliwi. Morał z tego taki, że nie ma nic złego w oddaniu zwierzęcia komuś innemu, jeśli obojgu będzie lepiej.

A ja uważam, że jeśli nie można sie dogadać ze swoim zwierzęciem, to można je oddać osobie, która sie dogada. Nie mówię tu o schorniskach, ale o zmianie właściciela.
Nie widzę żadnego rozsądnego powodu, dla którego mielibyśmy sie razem męczyć, skoro można zwierzęciu znależć dom i opiekuna, z którym będzie lepiej funkcjonował. Jest w tym odpowiedzialność. Jeżeli mnie nie odpowiada np. pies, a i jemu nie odpowiadam ja, to zdaje sie moja odpowiedzialnościa jest znalezienie mu domu, który pies akceptuje. Proste.

Podam przykład, który nas dotknął. Kupiliśmy sznaucera miniaturę. Mimo tresury, mimo max czasu jaki poświęcaliśmy mu, mimo wielu metod nigdy nie przestał nas gryźć, atakować innych i inne zwierzęta. I pewnego dnia zjawił się facet (był wtedy remont domu, facet był glazurnikiem), który miał taki jakiś naturalny wpływ na naszego sznaucera, że ten zachowywał sie przy nim zupełnie inaczej. Nie gryzł go, nie rzucał się, był bardzo karny i posłuszny. Szczęki nam opadły, bo w życiu ten pies sie tak nie zachowywał. Oddaliśmy psa temu facetowi i wiem, że i pies i facet są szczęśliwi. Morał z tego taki, że nie ma nic złego w oddaniu zwierzęcia komuś innemu, jeśli obojgu będzie lepiej.

[Nisia]

[marhef]

[an]

i wlasnie dlatego, ze licze sie z konsekwencjami, mam w domu szczurki.

mam z nimi w domu coraz wiekszy klopot, z kilku powodow, ale glownie ja jestem dla nich klopotem, bo przestaje miec dla nich czas. swojego czasu Fea zwrocila mi uwage, ze moej szczury sa nieszczesliwe. zrobilo mi sie smutno, bo zdaje sobie sprawe, ze moze tak byc; pracuje przez 9 godzin dziennie i wracam do domu nieprzytomna (klade sie spac zwykle ok. 21:00, bo padam), przenieslismy sie do do wiekszego pokoju, bo wprowadzil sie do mnie facet (pokoju nie da sie dostosowac do szczurow z wielu powodow, a dodatkowo musze byc przezorna, bo jak szczury zepsuja cos memu chlopu, to bedzie goraco. Dlatego szczury maja okreslone meijsce do biegania, glownie kanape), szczury zjadaja swoje sprzety do zabawy, w tym hamak i nie pomaga wymiana, bo kolejne znikaja. No i moj facet, wiecznie kichajacy alergik, ktoremu szczury nie pomagaja. itp.

mam wyrzuty sumienia, ze nie zajmuje sie nimi tak jak powinnam, ale naprawde nie moge. i wlasnie dlatego moje stado kurczy sie z kazdym kolejnym szczurem, nie dobieram nastepnych. po pierwsze dlatego, ze chyba troche sie szczurzo wypalilam. szczury mialam od prawie 10 lat i byl to sposob na to, zeby mieszkajac z rodzicami miec cos swojego, za co moge bcy odpowiedzialna. ale w meidzyczasie rpzyszlo dorosle zycie, skonczyla sie beztroska i wiele rzeczy staje sie trudnych do pogodzenia.

ale wlasnie. przez to, ze czuje sie odpowiedzialna za te moje staruszki (najmlodsza ma prawie rok i 8 miesiecy, najstarszy - dwa lata i , nie przyszloby mi do glowy je oddac. bo kto by chcial byc oddanym na starosc? mysle, ze one to rozumieja, a ja im sie rewanzuje jak tylko moge, glownie smakolykami i braniem na rece. nie jest to latwe i nie jest to najlepsze rozwiazanie, ale najlepsze jakie znam w obecnej sytuacji.

wydaje mi sie, ze w tym wlasnie objawia sie moja 'odpowiedzialnosc za to, co oswoilam'. podobniez z kotem, ktory jest zdrowo piźnięty i demoluje mi mieszkanie oraz chce popelnic regularnie samobojstwo, ale w zyciu bym go nie oddala. chyba, ze zaczalby mis ie rzucac z pazurami na glowe o.O (ale takie rzeczy kwalifikuja sie, nistety, do uspienia)

i wlasnie dlatego, ze licze sie z konsekwencjami, mam w domu szczurki.

mam z nimi w domu coraz wiekszy klopot, z kilku powodow, ale glownie ja jestem dla nich klopotem, bo przestaje miec dla nich czas. swojego czasu Fea zwrocila mi uwage, ze moej szczury sa nieszczesliwe. zrobilo mi sie smutno, bo zdaje sobie sprawe, ze moze tak byc; pracuje przez 9 godzin dziennie i wracam do domu nieprzytomna (klade sie spac zwykle ok. 21:00, bo padam), przenieslismy sie do do wiekszego pokoju, bo wprowadzil sie do mnie facet (pokoju nie da sie dostosowac do szczurow z wielu powodow, a dodatkowo musze byc przezorna, bo jak szczury zepsuja cos memu chlopu, to bedzie goraco. Dlatego szczury maja okreslone meijsce do biegania, glownie kanape), szczury zjadaja swoje sprzety do zabawy, w tym hamak i nie pomaga wymiana, bo kolejne znikaja. No i moj facet, wiecznie kichajacy alergik, ktoremu szczury nie pomagaja. itp.

mam wyrzuty sumienia, ze nie zajmuje sie nimi tak jak powinnam, ale naprawde nie moge. i wlasnie dlatego moje stado kurczy sie z kazdym kolejnym szczurem, nie dobieram nastepnych. po pierwsze dlatego, ze chyba troche sie szczurzo wypalilam. szczury mialam od prawie 10 lat i byl to sposob na to, zeby mieszkajac z rodzicami miec cos swojego, za co moge bcy odpowiedzialna. ale w meidzyczasie rpzyszlo dorosle zycie, skonczyla sie beztroska i wiele rzeczy staje sie trudnych do pogodzenia.

ale wlasnie. przez to, ze czuje sie odpowiedzialna za te moje staruszki (najmlodsza ma prawie rok i 8 miesiecy, najstarszy - dwa lata i , nie przyszloby mi do glowy je oddac. bo kto by chcial byc oddanym na starosc? mysle, ze one to rozumieja, a ja im sie rewanzuje jak tylko moge, glownie smakolykami i braniem na rece. nie jest to latwe i nie jest to najlepsze rozwiazanie, ale najlepsze jakie znam w obecnej sytuacji.

wydaje mi sie, ze w tym wlasnie objawia sie moja 'odpowiedzialnosc za to, co oswoilam'. podobniez z kotem, ktory jest zdrowo piźnięty i demoluje mi mieszkanie oraz chce popelnic regularnie samobojstwo, ale w zyciu bym go nie oddala. chyba, ze zaczalby mis ie rzucac z pazurami na glowe o.O (ale takie rzeczy kwalifikuja sie, nistety, do uspienia)