Alloszczur

[Natalia]

Uważam, że szczury powinno się trzymać w stadzie. Człowiek nigdy nie zastąpi szczurowi towarzysza własnego gatunku. To nie jest możliwe. Można powiedzieć, że my jesteśmy dodatkiem dla szczurów . Lubią nas(tak przypuszczam - a w każdym razie większość ), obcują z nami, ale kiedy wracają do klatki, powinien tam na nich czekać towarzysz, z którym wymyślą najbardziej szalone zabawy . Osoby, które mogą mieć tylko jednego,wg. mnie w ogóle nie powinny brać szczura - dla jego dobra...

[Maniak]

cóż Natalia no raczej nie inaczej... trzymanie jednego szczura jest wręcz niedopuszczalne, toż to katusze dla ogona

[devilline]

oczywście jeśli mówimy o szczurze który chce mieć stado. Wiadomo że są antyspołeczne szczury.

[PALATINA]

[Maniak]

[Niuniak]

a mi sie wydaje że to raczej od szczurka zależy. ja miałam pierwszego samca i on nie tolerowal żadnych zwierzat w swoim pokoju jedyne co to samice tylko że dla pojedynczego zwierzątka trzeba duużo czasu poświęcać...ja akurat miałam mnóstwo czasu(czasy liceum ). teraz z czystego egoizmu mam 4 szczurki - bo mnie gmr dopadło

[Viss]

Niuniak ma zdecydowanie rację. Choć w znakomitej większości szczury to zwierzęta stadne i muszą być trzymane razem, to są wyjątki. U mnie samotnicą jest Gucia. Dlaczego? Nie wiem. Jest zazdrośnicą i innych szczurów nie toleruje. Ostatnio próbowałam ją połączyć znowu, po bardzo długim czasie, ale ona atakuje, żeby zabić i koniec pieśni
Seniuś z koleji jest po nader ciężkich przejściach z innym szczurem i się zwycajnie panicznie ich boi.

Niuniak ma zdecydowanie rację. Choć w znakomitej większości szczury to zwierzęta stadne i muszą być trzymane razem, to są wyjątki. U mnie samotnicą jest Gucia. Dlaczego? Nie wiem. Jest zazdrośnicą i innych szczurów nie toleruje. Ostatnio próbowałam ją połączyć znowu, po bardzo długim czasie, ale ona atakuje, żeby zabić i koniec pieśni
Seniuś z koleji jest po nader ciężkich przejściach z innym szczurem i się zwycajnie panicznie ich boi.

[mataforgana]

tak, Seniuś jest samotnikiem.
tzn. samotnikiem wobec szczurów.

ale to w pewnym sensie moja wina. ponieważ chciałam wynagrodzić mu brak szczurzego, normalnego stada, uczłowieczyłam go niechcący aż za bardzo. a on mocno się zraził do innych szczurów, bo z Ryjeczkiem miał naprawdę bardzo ciężkie życie. żałuję, że wczesniej nie zrobiłam z tym czegoś...

i mając od początku niemalże dość liczne stadko, wiem, że szczur samotny=nieszczęśliwy.
ale rozumiem wyjątki, które potwierdzają regułę.
mój Senio.

tak, Seniuś jest samotnikiem.
tzn. samotnikiem wobec szczurów.

ale to w pewnym sensie moja wina. ponieważ chciałam wynagrodzić mu brak szczurzego, normalnego stada, uczłowieczyłam go niechcący aż za bardzo. a on mocno się zraził do innych szczurów, bo z Ryjeczkiem miał naprawdę bardzo ciężkie życie. żałuję, że wczesniej nie zrobiłam z tym czegoś...

i mając od początku niemalże dość liczne stadko, wiem, że szczur samotny=nieszczęśliwy.
ale rozumiem wyjątki, które potwierdzają regułę.
mój Senio.

[PALATINA]

Owszem, wyjątki są.
Choc nie do końca wiem, czy są to faktyczne szczurze odludki, czy cos tak pokierowało ich losem.

Np. Mój Sputek. Mieszka teraz sam i nie da sie go z nikim połączyć za chiny! Ale mieszkał wcześniej większośc życia z Shakem. Od kiedy u mnie byli, Sput był przez kolegę zamęczany non stop. Zachowywał sie jak "zaszczuty pies". Jego paniczny strach spowodował, że zdecydowałam się ich rozdzielić, dla ich dobra właśnie.
Nie wiem, czy dobrze zrobiłam. Gdybym ich nie rozdzielała, nadal mieszkaliby razem, byliby stadem. Ale psychika Sputa zastraszanego na każdym kroku była już na skraju wytrzymałości.
Teraz Sput wcześniej sam męczony, stał sie agresywny do każdego innego szczura. Musi byc sam.

Inny przykład, to mój śp.Heniek. Z Maciem żył w zgodzie, a po jego smierci z nikim nie udało sie go połączyć (było kilka prób z różnymi samcami). Musiał być sam.

Ale myślę, że mimo to szczur powinien żyć w stadzie!

[Fea]

Ja trochę z innej beczki, ale mimo wszystko w temacie - jak rozpoznać samotnika? Muszę mieć pewność, żeby mojemu myszowi nie zrobić krzywdy...
Heike z Oazy trafił do Nisi, był tam przez miesiąc i nie znosił jej szczurów, niezależnie od płci. Potem przyjechał do mnie i na widok moich białasów dostawał szału nawet na otwartej przestrzeni, rzucał się do gryzienia w ułamku sekundy, fukał, tylko Sindrego oszczędzał, bo to wówczas było maleństwo - ale Sindre rósł i o zamieszkaniu z nimi w klatce nie było mowy. Do dzisiaj Heike się pieni na sam ich widok.
Przywiozłam od An Ronję. Na Ronję rzucał się od pierwszej chwili i to nie były próby zdominowania, tylko najczystsza agresja, najchętniej by mi ją zeżarł - powiedziałabym, że to wyglądało jak polowanie. Po kilku miesiącach (!) prób udało mi się je do siebie przyzwyczaić na tyle, że zamieszkały w jednej klatce, ale Heike Ronję olewał ostentacyjnie, udawał, że jej nie ma, a zaczepiany prał ją równo. Mama wydzwaniała do Irlandii, że szczury się leją i Ronja się boi. Spały osobno, Heike wynosił się do kąta albo rozwalał na hamaku.
Teraz mam jeszcze kilkumiesięczną Lovis i dwie ogromne woliery, z czego jedną już skręciłam. Wsadziłam do klatki dziewuchy, Ronja iska Lovis i lata z nią po całej wolierze, mało tego - uczy się od młodej pić z poidła, czego nie byłam jej w stanie nauczyć przez rok. 0_o Obydwie wyglądają na zachwycone. Po godzinie dołożyłam Heikego i od razu zaczęło się polowanie, mało nie zagryzł Lovis, w ostatniej chwili go odciągnęłam. Mala jest podrapana, na szczęście niezbyt poważnie, bo od razu wsadziłam łapę do klatki i udało mi się go na chwilę odciągnąc, co dało Lovis czas na ucieczkę. Na spacerach ją ignorował i chował się pod koc czy jakieś sprzęty, byle nie mieć z nią do czynienia, w klatce dostaje furii i to takiej, że trudno mi opisać - dosłownie lata w powietrzu, najeżony i wściekły. Nie wiem, czy dobrze robię, próbując go połączyć z jakimkolwiek szczurem - zawsze to dla niego kupa stresu, że już nie wspomnę o potencjalnym współlokatorze, który dostaje ostre wciry... Łączenie z Ronją trwało kwartał.

[AngelsDream]

Fea, ja wiem jak jest mieć szczura trudnego - mamy Orbitha - az pisać się nie chce jakie męki przechodzimy łącząc go z jakimkolwiek szczurem...

[Fea]

Oj, to współczuję... A udało się chociaż? Jak reaguje na towarzystwo? Dla dobra Heikego jestem gotowa męczyć się z nim kolejny kwartał, ale nie wiem, czy efekt końcowy go uszczęśliwi. Z kolei po raz pierwszy chyba widzę Ronję tak szczęśliwą i nie mam serca pozbawić jej Lovis - wreszcie normalnie bawi się z innym szczurem, iska małą, jedzą razem z jednej miski bez przepychanek o żarcie, wspinają się po prętach, ganiają po półkach, uszata mi się wyraźnie ożywiła. Heike tymczasem wrócił do własnej klatki, najadł się i siedzi obrażony, i mi go strasznie żal.
Nie chcę uspokoić sumienia i pójść na łatwiznę, zrobię wszystko, co będzie potrzeba, ale względem stadności Heikego mam coraz większe wątpliwości.

[AngelsDream]

Fea, widzialas kiedys szczura w dziurze? Przepraszam dziurę w szczurze? Ja dziś zobaczyłam i uznałam, że trzeba spasować. Jakimś cudem Orbith zaakceptował tylko Rufusa i Syfona. Syfona już z nami nie ma. Rufus się mocno zestarzał. Chcieliśmy uszczęsliwić Orbitha i połączyć z młodszymi efekt: Hymir u weta, na szyciu, w tej chwili.

[Fea]

:/
Cholera. Na szyciu? Nieźle go załatwił... Współczuję małemu, a sama się wystraszyłam.

[AngelsDream]

Fea, powiem ci tak - jak szczur chce zagryźć, zagryzie - Hymira uratował tylko refkleks i mój Misiek. Próbowaliśmy wszystkiego - w końcu się udało, ale Orbith zaakceptował szczury wybiórczo i nie ma na to żadnej rady.