Alloszczur

AngelsDream

Szura, przepraszam, ale jednak wciąż uważam, że bardzo dużo w podejście do wspólnego lub tylko czyjegoś psa wnosi podejście do związku, układów w nim i skłonności do kompromisów czy zwyczajnie zbieżności poglądów. Wierzę, że Ty czy choćby Tess (znam aż za dobrze jej zdanie na temat psów) macie tak, ja mam inaczej. Ale wiem, że w związku takim jak mój podejście dzielimy się zoo i ja mam kota, choć druga strona nie ma na to ochoty, ale ja to narzucam, po prostu by nie przeszło. I to właśnie związek tym kieruje, nie samo posiadanie psów czy szczurów.

Ninek · Dołączyła: 14 Maj 2007 Posty: 4588 Skąd: Brzeg

Co innego jak sie na psa decyduje wspólnie a co innego jak jedna ze stron ma psa wcześniej.

AngelsDream

Ninek, na pewno, jednak uważam, że postawa "mój pies, nie wtrącaj się", zamiast stworzyć wrażenie zupełnie normalnej, ludzkiej odrębności w relacji, skończy się rywalizacją z psem, zazdrością o niego, a w końcu może nawet ultimatum.

Ninek · Dołączyła: 14 Maj 2007 Posty: 4588 Skąd: Brzeg

AngelsDream, jakoś nie widze tego, żeby mój facet miał być zazdrosny o psa

Byłby przeszczęśliwy, gdyby go w ogóle nie było. On sie nie nadaje do wychowywania zwierzęcia. O psach nie ma zielonego pojęcia i nie ma zamiaru go mieć.
A ultimatum owszem, może być. Ale to on by je dostał gdyby traktował psa nie tak jak powinien. Na szczęście ma tego świadomość.

AngelsDream

Ninek, dla mnie taka różnica to przepaść.

Ale podkreślam: dla mnie. Irytowałoby mnie, że coś tak ważnego, czasem poruszającego, czasem wkurzającego, a czasem wielkiego jak relacja z psem dla drugiej strony jest wymysłem nie wartym trzech sekund uwagi.

Bel

Szura

Ale dlaczego 'nie wtrącaj się'? Ja jestem otwarta na rozmowy na temat mojego psa z mniej lub bardziej obcymi ludźmi, a co dopiero z najbliższymi. Często biorę ich zdanie pod uwagę, czasem przyznaję im rację, innym razem nie.
Wiadomo, zazdrość o zwierzęta w związkach się zdarza. Ja od początku mówię, żeby mieć świadomość, że odpowiedzialność za psa to jak za dziecko - to, że pies jest zawsze na pierwszym miejscu nie wynika z przepychanki 'kto kogo kocha bardziej', tylko z tego, że pies jest niesamodzielny, a ja za niego całkowicie odpowiedzialna. Jeżeli ktoś sobie z takim czymś nie radzi, to nie powinien się wiązać ze mną. Ani pewnie z żadną kobietą z dzieckiem.

To nie chodzi o podejście ja chcę kota, więc go sobie kupię i mam Cię gdzieś. Tylko np. Ja chcę psa, Ty chcesz kota. Mamy psa i kota, zajmujemy się nimi bawimy, śpimy, żyjemy z nimi, ale większość psich obowiązków jest moja, a kocich - Twoja. Jeśli któreś z nas potrzebuje pomocy, pomagamy sobie. Jeśli choruje - zajmujemy się swoimi zwierzakami. Ty decydujesz o swoim kocie, ja o swoim psie. Wszystko można przedyskutować, ale decyzję podejmuje właściciel.
Inny układ byłby dla mnie koszmarny!

Bel

to podejście rozumiem ale np. gdyby coś mi się stało to kompletnie nie mieści mi się w głowie, że miałabym wtedy psa oddać pod opiekę rodziców podczas gdy partner umył by ręce. U nas obowiązki są pół na pół. Jak ja jestem w szkole-M. się psami zajmuje i na odwrót. Często robimy coś przy psach wspólnie np. czesanie Alphy bo ona na grzebień reaguje jak dziki mustang na siodło. Pierdolota czeszę ja bo lubię.

Ninek · Dołączyła: 14 Maj 2007 Posty: 4588 Skąd: Brzeg

AngelsDream

Szura, ja nie uważam, że zwierzę zawsze jest przed wszystkim. Zdarzają się sytuacje, gdzie stawianie psa ponad człowiekiem oceniam jako skrajny i niezrozumiały egoizm. Bo z psem czasem łatwiej być, niż znosić choć połowę odpowiedzialności za uczucia czy odczucia innej osoby. Nie zapominaj, że miałam okazję obserwować specyficzny wycinek psiego światka z boku, może stąd moje poglądy. Aczkolwiek Twoją postawę rozumiem. U nas ta osoba ma decydujący głos, która jest bardziej kompetentna z danej dziedziny wiedzy, bardziej zainteresowana tematem albo zwyczajnie nim zainteresowana. To nie znaczy z kolei, że absolutnie każda psia decyzja to decyzja wspólna.

Ninek · Dołączyła: 14 Maj 2007 Posty: 4588 Skąd: Brzeg

AngelsDream, dla mnie to też przepaść.
Ale to jedna z niewielu 'wad' mojego faceta. A ja mam identyczną względem jego ukochanych kotów. Ja kota mieć nie chce ale moge sie na niego zgodzić jeśli to będzie JEGO kot. Jasne, że mu pomoge jeśli będzie taka potrzeba, ale nie będe sie nim zajmowała jeśli on będzie mógł to robić.

Bel

AngelsDream

Ninek, ja bym z kimś takim psa nie miała, niestety. Rozumiem, że z kolei dla Ciebie to nie jest aż tak istotne, ale z doświadczenia już wiem za dobrze, że jedna wada to często TA jedna wada, a mieszkanie ze sobą to inna bajka. Zwłaszcza dorzucając do tego wrażliwego, trudnego psa. Wiem, o czym piszę. Średnio raz na pół roku mam ochotę oddać Baaja, raz na miesiąc trzaskam drzwiami i idę tylko z Celarem na długi, naprawdę długi spacer. Gdyby w takiej chwili druga strona tego nie rezonowała, nie łagodziła, byłoby piekło.

Ninek · Dołączyła: 14 Maj 2007 Posty: 4588 Skąd: Brzeg

Bel, teraz będziemy porównywać dzieci do psów? :roll:

I niestety, ale nie każdego da sie nauczyć obsługi psa i nie każdemu da sie zaufać w tej kwestii.

AngelsDream, mam zarówno psa i jak faceta tyle tylko, że nie mieszkamy razem. Mam oddać psa czy rzucić faceta?

Mi wisi stosunek lubego względem psa dopóki sie nie wtrąca w jego wychowanie, bo tego nienawidze (jak nie mając o czymś pojęcia wysnuwa durne teorie).

AngelsDream

Ninek, na co dzień może się okazać, że wtrącanie się to ewentualnie najmniejszy problem.

Ale ja patrzę jakby pod kątem Baaja.