Alloszczur

[falka]

yoshi, weź pod uwagę że ta pani mogła mieć fobię - tacy ludzie często reagują paniką nawet na zdjęcia zwierząt których się boją.

[yoshi]

tak, tak, w sumie sie zgadzam mogla miec, mimo to wydaje mi sie ze jej mima pokazala najzwyczajniej ze to raczej obrzydzenie malo istotne

[Mraach]

Moja mama miała szczury w młodości, więc wiedziała jakie one są jak również wuja i babcia
Moja jedna koleżanka jeszcze niedawno twierdziła" szczury są ok, gdyby nie ten ogon"...no cóż wystarczyła jedna noc i teraz je już kocha ; D
Jeszcze nie byłam na dworzu z szczurami i nie miałam okazji spotkać się z niemiłymi komentarzami ludzi, póki co nikt się ich nie czepia

[idaa]

Wczoraj w pracy powiedziałam, że mam dwa szczury. Niektórzy popatrzyli z obrzydzeniem, niektórzy z ciekawością. Koleżanka zczęła wypytywać, a ja zaczęłam opowiadać. Po pewnym czasie nawet te, co na początku miały nieciekawe miny, włączyły się do dyskusji. No a na końcu wszyscy stwierdzili zgodnie, że to inteligentne stworzenia i w sumie wcale nie takie obrzydliwe, jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Wydaje mi się, że wyobrażenie o szczurach jest u niektórych gorsze od rzeczywistości.

[Afera]

No zdecydowanie wyobrażenie mija się z rzeczywistością .Niestety. Większość osób, zwłaszcza starszych szczura kojarzy tylko z chorobami, brudem i syfem... Ja na szczęście jakiś traumaty6cznych przeżyć nie mam, nawet moja babcia gdy już 'bliżej' poznała mojego Śwp.Lubczyka stwierdziła że to jednak urocze i przede wszystkim bardzo czyste zwierzątka:) (tak samo zresztą jak świnki )

[Marta zioło]

U mnie mama nie była zachwycona, ale się zgodziła. A co do spacerków to uwagi ludzi są podzielone. Najbardziej powalają mnie teksty starszych pań np. mówi do swojego wnuczka, że jak będzie niegrzeczny to mój szczurek go pogryzie, albo jak są na drugiej stronie ulicy to jedna mówi do drugie uważaj bo na Ciebie wskoczy.

[Mao]

To ja mogę się pochwalić sukcesami w "ratoterapii"
Czekaliśmy kiedyś ze szczurkami u weterynarza. Przyszła jakaś babka z może 3 - 4 letnią dziewczynką, która bała się szczurków. Po 15 minutach terapii (oglądania i brania Hexe na ręce) spytała mamy, czy mogłaby mieć takiego szczurka Najłatwiej przekonać dzieci, bo nie są nasycone żadnymi chorymi wyobrażeniami i stereotypami.
Ja ostatnio coraz mniej lubię rodzinne imprezy, bo co się rozwinie temat o moich lub ogólnie szczurach, to mam wzrastającą chęć wyjścia. Ostatnio dowiedziałam się, że z moimi dziewczynami byłoby wszystko OK, gdyby im obciąć ogon i "wydrapać te czerwone oczyska". Bo oni się boją i nie lubią. Z kolei (pomijając już to, że dla mnie szczur to członek rodziny, którego kocham tak samo jak psa - tego powiedzmy, że mogą nie zrozumieć) mojej fobii nikt nie raczył uszanować (samo wspomnienie o wydrapywanych oczach wywołuje u mnie niezbyt miłe dreszcze - w najlżejszym razie).

[Mangalarga]

[s_s_s]

[sandra96]

Mieszkam z rodzicami , którzy brzydzą się szczurów (jak prawie wszyscy ludzie), kiedyś ledwo co pozolili mi na szury, powiedziałam im, że szczury to zwierzęta stadne to kupili mi 2. No niestety dziewczynki po roku czasu zdechły (nie mam pojęcia czemu, robiłam wszystko czego szcury potrzebują). Teraz rodzice nie pozwalają mi kupić nowych szczurów, powiedzieli, że nie będą znów ich znosić, że nie będą im latały po pokoju, że od nich śmierdzi i że rosną za duże .. Nie wiem co zrobić aby ich przekonać. Tak bardzo chcę mieć szczura !

[Szura]

No cóż, nie okłamujmy się - szczury fiołkami nie pachną. Nie każdy przyzwyczaja się do zapachu szczurów. Dodatkowo jeśli Twoi rodzice szczurów nie lubią, to nic dziwnego, że nie chcą się zgodzić na takowe w swoim domu. Ja bym się czuła dziwnie wiedząc, że brat w pokoju obok ma karaluchy. Moim zdaniem nie ma co naciskać, ponieważ z Twojego posta wynika, że jesteś finansowo zależna od rodziców, tak więc w razie jakiejś choroby szczurów *tfu tfu* rodzice mogą odmówić pokrycia kosztów leczenia, które bywają naprawdę spore. Usamodzielnij się i wtedy pomyśl o ogonkach.

Ja od zawsze marzę o psie, dokładniej o staffiku, ale szanuję decyzję rodziców i rozumiem, że nie muszą chcieć mieszkać z psem. Odłożyłam plany na przyszłość, gdy się usamodzielnię, a tymczasem robię wszystko, aby zebrać jak najwięcej informacji o rasie i doświadczeń z cudzymi psami. Tobie radzę to samo.

Pamiętaj, nie mieszkasz sama.

[sachma]

[pituophis]

Cytat:

każde zwierze to smrod i walajaca sie siersc

Off-Topic:

Wypraszam sobie!:P Moje gady nie gubia siersci i nie smierdza, gryzonie egzotyczne gubia b. malo siersci, tylko w klatkach i w zasadzie nie smierdza, myszy gubia pomijalne ilosci siersci i specyficznie ale ladnie pachna, szczury gubia b. malo siersci i smierdza, fuzzy nie gubia siersci i smierdza. Koty NIE smierdza (smierdza ich odchody, jesli ich sie nie sprzata) i gubia siersc ale co tam. Pies nie bedzie mial czego gubic.

Moze powinnas zmienic rase psa, np. na taka, ktora nie ma siersci.

[sachma]

Off-Topic:

pituophis, dla alergika nawet bardzo mala ilosc siersci jest juz klopotem a z alergiami nie łatwo - moja mama ma wysypkę nawet po kontakcie z fuzzami.. przy szczurach/psach/kotach/królikach/ chomikach/ papużkach - dostaje kataru i czerwonej swędzącej wysypki - i w jej przypadku pudel czy grzywacz czy peruwianczyk raczej tez egzaminu nie zdadza.. a pies to nie szczur - w jednym pomieszczeniu nie mozna go zamknac.. a jak dla mnie koty smierdza tak jak i myszki za to szczury mi pachna a mojej rodzinie smierdza

[marla]

Off-Topic:

yorki ponoć nie uczulają, jak się mylę, to niech mnie ktoś naprostuje

Off-Topic:

yorki ponoć nie uczulają, jak się mylę, to niech mnie ktoś naprostuje