Alloszczur

Niamey

tak, ale jak poszukasz, to zawsze znajdziesz takiego, który Ci uśpi wszystko, niestety...

Layla

Niamey, owszem, ale nie należy uogólniać. Tak czy inaczej nie za bardzo rozumiem intencje tego odławiania.

Licho

Layla, mi chodziło o to, że pitu napisał, żeby nie łączyć ich z hodowlanymi, a dziki świetnie wpasowują się w stado hodowlańców,

Layla

Licho, tylko, że pitu też ma doświadczenia z dzikusami (tak mi się wydaje), i widocznie trafił na inne przypadki. Warto byłoby pogadać z tym facetem, żeby już tego nie robił, gdyż nie ma to żadnego sensu. Trudno znaleźć domy dla takich szczurów.

AngelsDream

Licho, rozumiem, że podejmujesz się pomocy każdej osobie, która ma dzikiego szczura, a także bierzesz odpowiedzialność za ew. wypadki?

Widzisz, dla mnie z Twojego wpisu wynika jedno - to zwierzęta, które zmuszają do ustępstw, nawet nie kompromisów. A takowe zawsze są o kilka oczek wyżej. Inna sprawa, że dla mnie to nadal więżenie dla własnego kaprysu dzikiego (jakby nie było) zwierzęcia z zerową korzyścią (wymierną) dla kogokolwiek.

Rozumiem, że kogoś fascynuje ich behawior, wygląd, zmysły... Tak. Ale ja wolę i zawsze będę punktować zwierzęta oswojone, proludzkie, niesiłujące się z człowiekiem. I także opieram się na doświadczeniu, a nie tylko teorii.

Hodowlane szczury nie są ani mniej sprytne, ani mniej sprawne. Zazwyczaj, po prostu nie wykorzystują swojego potencjału przeciwko właścicielowi, a nawet po prostu człowiekowi.

Licho

AngelsDream

Licho, właśnie dlatego, że cenię ich życie, ja osobiście przynajmniej rozważyłabym mądre odchowanie ich i wypuszczenie. Wokół Warszawy jest mnóstwo terenów, gdzie miałaby schronienie, pożywienie oraz warunki. Oczywiście, nie sposób zagwarantować, iż dożyją lat dwóch/trzech, jednak teraz jeszcze można je swobodnie przysposobić do wolności. Zwłaszcza, że to cały miot. W stadzie będą razem silniejsze.

Layla

Licho

AngelsDream, zawsze byłam i jestem gotowa pomóc, podzielić się doświadczeniem w temacie dzikusów.

AngelsDream

Licho, okej, masz prawo sądzić inaczej.

Jedno się nie zmieni - trzymanie dzikiego zwierzęcia w domu to zawsze kaprys człowieka. A ja podtrzymuję przynajmniej drugą, w moim odczuciu istotniejszą część tego, co zacytowałaś, szczur hodowlany (o dobrym pochodzeniu) to zawsze zwierzę nastawione do człowieka, nie przeciwko niemu. Jakikolwiek ma potencjał, szczur domowy wykorzysta go, by z człowiekiem współpracować. Z Twojego opisu wynika, że dzikus nie współpracuje. On łaskawie, ewentualnie, jak się głęboko ukłonić, pozwala na pewne rzeczy. Podziękuję. Wiem coś o zwierzętach z takim podejściem do świata i wiem, że albo się w to wsiąka, albo nie.

I na marginesie, cholernie cenię, że swoim szczurom mogę wytłumaczyć (dla ich bezpieczeństwa), że są miejsca dla nich niedostępne.

Licho

Wczoraj odbyłam trudną rozmowę z teściową.
Wbrew sobie wykastrowała kota. Według niej kocur powinien biegać i zapylać każdą napotkaną kotkę, bo taka jego natura. Postąpiła wbrew naturze, wbrew sobie, skazała kota na męczenie się z powodu niemożności bzyknięcia i to jej ciążyło najbardziej.
Czy ma rację? Pewnie niejedna osoba działająca na rzecz kotów i pomagająca tym kaprawym, cierpiącym miała by odmienne zdanie.

Podobnie jest z dzikami. Czasem lepiej postąpić trochę wbrew naturze, żeby uchronić zwierze od cierpienia, wybrać mniejsze zło. Moim zdaniem nie powinno się skazywać ich na pewną śmierć, a wolność tym właśnie dla nich będzie.

Jak wrócę do domu dodam filmik z Tyfusem, zeby pokazać jak nieszczęśliwy jest dzik w niewoli. Zresztą pare filmików z Dżumą już na yt jest, jakby ktoś był ciekawy.

[ Dodano: Pią Wrz 23, 2011 11:22 ]
AngelsDream, dla mnie szczur hodowlany jest szczurem złamanym, jemu się nie tłumaczy, a zakazuje i koniec, nie ma dyskusji.
Nie wszystkie dziki są takie jak Dżuma. Oczywiście można się na alfę naciąć, ale Tyfus jest diametralnie inny, kochany, usłuszny, ale jak dziecko (lub kot) - nie patrzy, to może sie uda w kwiatku pokopać (a kwiatek na szafie) :lol:

.

AngelsDream

Licho, porównywanie zwierzęcia hodowlanego ze zwierzęciem dzikim jest trochę, w moim odczuciu, chybione. Kot dzikiego a kota hodowlanego potrafi dzielić przepaść.

Rozumiem, że Ty w pełni popierasz trzymanie takich odchowanych dzikich szczurów w domu. Okej, nie przychodzę Ci do domu, nie każę ich wypuszczać, usypiać czy kastrować. Przeciwnie, to Twoja i wyłącznie Twoja sprawa i odpowiedzialność.

Życie skazuje te szczury na śmierć. Pewną. W tym lub innym momencie.

I ja nie twierdzę, że każdy dzikus zamknięty w niewoli to szczur nieszczęśliwy. Może się zdarzyć sto takich, które za człowiekiem pójdą w ogień. I sto takich, które ten ogień rozpalą, byle się tylko wydostać. (Taka przenośnia, ale oddaje dobrze mój pogląd).

Cały problem z ratowaniem takich zwierząt nie polega na ich ratowaniu, a na oczekiwaniu, że znajdą się ludzie gotowi zabrać takie uratowane zwierzaki do siebie. Dla mnie w takich akcjach zawsze za dużo jest wiary w czynnik ludzki, za mało rozsądku i za dużo emocji, uczłowieczania.

Dla mnie szczur hodowlany to zwierzę domowe. Ze wszystkimi zaletami zwierzęcia domowego. Mam w domu czterołapny przykład pogoni człowieka za "obcowaniem" z tym, co dzikie. Z tymże mój przykład waży trochę ponad trzydzieści kilogramów, więc może stąd podejście bardzo chłodne.

Licho

Viss