Alloszczur

[Devona]

Pszczółka, nie trzeba mnie do tego przekonywać, gdybym miała dostęp do badań na uczelniach weterynaryjnych (jak w niektórych miasta) w cenie 50 zł od próbki, to latałabym z każdą podejrzaną tkanką. Dlatego uważam, że SHSR powinno zorganizować możliwość zrobienia takich badań dla każdego właściciela, nie tylko wtedy, gdy hodowca się interesuje. Tym bardziej, że to kwestia dobrej woli (trzeba podać swój adres, odebrać próbkę i zanieść ją na badanie, taka kwota jak 50 zł plus wysyłka pocztą jest osiągalna dla każdego).

[pszczoła]

[Pyl]

[quagmire]

Pyl, też o tym pisałam. Jak ktoś będzie wiedział, po co. To zrobi, niezależnie od okoliczności (bo od takiej sytuacji wczorajsza dyskusja się zaczęła - nie od tego, że ktoś nie miał możliwości).

Z drugiej strony takie poczucie zdobywa się po latach spędzonych w środowisku zazwyczaj. Nie tak od razu i nie dlatego, że ktoś powiedział, że trzeba.

[Nakasha]

Ja mam w umowie kary finansowe, ustalone dla obu stron, z konkretnymi kwotami.

Co do sekcji. Niestety trzeba się zawczasu zastanowić, czy będzie gdzie ją wykonać. A jak nie ma gdzie - zawsze można przesłać ciałko do hodowcy, który sekcję zrobi u siebie. Czy też wycinek tkanki na histo.

Mi się zdarzało, że domek prosił o dorzucenie się do kosztów histo. Nie mam z tym problemu. Zdarzało się, że domek wysyłał mi próbki tkanek, abym ja zrobiła histo, bo u mnie to kosztuje 50 zł.

Tak samo nie ma problemu, aby mi wysłać ciałko - tylko należy to zrobić jak najszybciej.

I to prawda, że trzeba o konieczności sekcji i badań mówić po kilka razy, aby domek miał świadomość, że to jest ważne i wymagane.

Większość ludzi, którzy mają ode mnie szczury ,sami z siebie informują mnie o śmierci i pytają, czy chcę sekcję. Czasami mówię nie, ale czasami tak. To naturalne.

[Oli]

Tu jest moim zdaniem popełniany ogromny błąd właścicieli, który przyczynia się do bagatelizowania sekcji. mianowicie sekcja, szczególnie przy niejasnych powodach śmierci nie tylko powinna, ale jest kluczowa dla samego właściciela, który ma u siebie w domu pozostałych członków stada, z którego odszedł szczur. Ropnie w płucach, bezobjawowe zapalenie płuc, czy "bagatela" zapalenie drug moczowych jest bardzo istotną informacją dla właściciela. Szczególnie choroby bakteryjne z łatwością przenoszą się z osobnika na osobnika i ja nie rozumiem tego, że ludzie nie widzą potrzeby, tak naprawdę, dbania o swoje stado jako całość.

[ Komentarz dodany przez: AngelsDream: Pią Mar 22, 2013 14:26 ]
Edycja moderatora. Dobra dyskusja polega na szanowaniu wszystkich jej uczestników. Jeśli ktoś o coś prosi, warto to uszanować.

Posty dotyczące usuniętego z wpisu cytatu zostaną przeniesione.

AD

[zuuzuushii]

[AngelsDream]

[Sorgen]

To wszystko brzmi fajnie i ma sens ale to będą działania długofalowe o ile w ogóle się udadzą. Ja w swoim mieście znalazłam tylko jednego weta i to nie takiego o chcę się nauczyć tylko takiego że jak mu wypisze leki to mi je łaskawie poda. Dzięki temu wyleczyłam szczura z zapalenia płuc. Nawet z głupim leczeniem pasożytów był problem bo musiałam mu dawki podawać i przeliczać. Z bardzo chorym szczurem jeździłam do Krakowa Sekcja rzetelna to marzenie w moim mieście. Histopatologię niby robią ale pewniej mi zanieść próbki do mojej mamy która się zawodowo tym zajmuje i w ramach ciekawostki robiła ją dla moich szczurów tak samo jak badanie kału I jak się nad tym zastanawiam to faktycznie dla rasowego szczura nie będzie u mnie miejsca właśnie przez problemy z sekcją głównie oraz przez brak dostępu do konkretnej diagnostyki. Zawsze myślałam że jestem dobrym domkiem dla ogonów ale w sumie w oczach hodowców wcale takim domkiem być nie muszę właśnie przez wcześniej wspomniane problemy z wetami. Chyba czas powrócić do chomików, wszystkie moje dotychczasowe dożywały dwóch lat bez żadnej choroby. Najpoważniejszą dolegliwością była jeden jedyny raz grzybica

[zuuzuushii]

[Layla]

Nie neguję znaczenia sekcji, sama niejednokrotnie ją zlecałam nawet w wypadku kundelków (rasowego miałam jednego i miał sekcję). Ale powiem wam tak: gdybym ja teraz chciała zacząć przygodę ze szczurami (od rasiaków bo socjalizacja etc.) to po przeczytaniu tego tematu bym się grubo zastanowiła, czy chcę.Po pierwsze: miejsce zamieszkania: nie ukrywajmy, Warszawa to nie cała Polska, ja mieszkam w mieście wojewódzkim, a z dobrymi lecznicami jest spory kłopot (np. nie mamy sensownej nocnej opieki!). Sekcję oczywiście wykonać się da, ale sekcję głowy tylko w jednym miejscu. Co mają robić mieszkańcy małych miast? Odpowiedź "pojechać" niestety nie jest jednoznaczna. Nie oszukujmy się: ludzie mają rodziny, różne problemy dnia codziennego i nie każdy ma możliwość udania się w celu zrobienia sekcji (jasne, można trzymać w lodówce, ale to krótko no i nie każdy ma akceptującą takie coś rodzinę). Jasne, możecie jako hodowcy takich domków nie wybierać oraz robić zapisy typu kara finansowa, ale to w mojej opinii odstraszy i to nie tylko nieodpowiedzialnych. Ba, odstrasza mnie, a mam staż, doświadczenie i możliwość robienia tej nieszczęsnej sekcji. Po prostu takiego podejścia nie lubię i czułabym się źle, więc może są inni, którzy też by się źle czuli?

Jeszcze raz podkreślam, że uważam, że sekcja ma ogromne znaczenie i nie przemawia do mnie argument, że "nie miałam głowy".

[Hanka_i_Medyk]

[Layla]

Jako przykład podam moje miasto rodzinne: 100 tysięcy mieszkańców, ani jednego weta od gryzoni, sekcji się nie zrobi (raczej, chyba, że coś się zmieniło). Do Trójmiasta jest 130 km. Pomijając już kwestię kasy: nie każdy ma możliwość zwolnienia się z pracy/od obowiązków rodzinnych. I co wtedy? Jasne, może powrócić argument "mógł nie brać szczurów". Ale idąc tym tropem hodowcy będą musieli wydawać szczury tylko do kilku miast Polski, co na pewno nie wpłynie na edukację społeczeństwa (które wybierze łatwiejszą opcję - zoolog). Nie mam zdania, co można w tej kwestii zrobić. Na pewno nie straszyć. Na pewno rozmawiać dużo. Idealnego rozwiązania nie ma.

[AngelsDream]

[Devona]