Alloszczur

[Margolcia]

Okey pamiętaj o prwidłowym łączeniu. I daj znać.

[Senthe]

[Margolcia]

Tak zapomniałam dodać i jeszcze aby między kartonami nie było szparek.

[Werdiana]

One wszystko zagryzą co zobaczą na swojej drodze, jeden strasznie wysoko właśnie skacze ale jakoś dajemy radę

[Karol739]

Przed rozpoczęciem oswajania połącz szczurki. A jedyną radą, którą mogę Ci udzielić, jest karmienie zwierzaka z ręki owocami i warzywami. Zawsze działa.

Przed rozpoczęciem oswajania połącz szczurki. A jedyną radą, którą mogę Ci udzielić, jest karmienie zwierzaka z ręki owocami i warzywami. Zawsze działa.

[NienawistnyPop]

Cześć! Jeżeli gdzieś już padło to pytanie/jest temat o tym, lecz nie mogę znaleźć, prosiłabym o odesłanie mnie w dobre miejsce

W piątek pożegnałam się z jednym z dwóch swoich pierwszych szczurów. Osamotnionemu koledze, Denisowi, od razu sprawiłam przyszłego przyjaciela, lecz niestety z zoologicznego - więc przede mną trudna misja oswojenia nowego kolegi, Hektora oraz połączenia go z Denisem.
Prócz tego, że przez te 3 dni zapewne popełniłam masę błędów w oswajaniu Hektora, przeczytałam tutaj, że zalecane jest najpierw połączenie szczurka z drugim, a wtedy pójdzie nieco łatwiej.

Stąd moje pytanie - czy są jakieś szczególne przeciwwskazania, rady, zasady odnośnie łączenia młodego PRZED oswojeniem? Hektor jeszcze nieszczególnie mnie lubi, do tego chyba uznał, że jest ważniejszy ode mnie i gryzie poza transporterem bez ostrzeżenia :') o fuczeniu i mordowaniu owego transportera nie wspomnę. Mimo, że uważam na to, by młody się mną nie stresował i się nie bał, ale no... mój pierwszy nieoswojony szczur, mimo tego nadal mogę robić (i na pewno robię) jakieś błędy.
Przy łączeniu jestem na etapie wymieniania zapachów obydwóch szczurków. Denis dostaje zapachy Hektora, a Hektor Denisa. Oboje są w jednym pokoju oczywiście.

Drugie pytanie, stricte odnośnie oswajania. Wiem, że minęły dopiero 3 dni, lecz pytam na zapas (aby nie być mądrym po szkodzie) - co zrobić w przypadku, kiedy nowy zechce dominować i gryźć mnie kiedy chce, podczas, gdy nadal nie daje się dotknąć?

[Senthe]

Wydaje mi się, że odwrotnie, najpierw warto szczura chociaż trochę oswoić (i dać mu parę dni na przyzwyczajenie się do nowego otoczenia) a dopiero potem łączyć.

Szczury nie gryzą ludzi, bo uznają ich za "ważniejszych" (albo "na złość"), tylko dlatego, że uznają ich za zagrożenie. To nie są psy i zdecydowanie dla nich ludzie nie są "częścią stada". Jedyne co możesz zrobić to próbować zmniejszyć poczucie zagrożenia, czyli nie zaczepiać szczura, kiedy nie chce być zaczepiany, w szczególności nie ruszać go w klatce. (Dla pewności spytam, masz dwie klatki, tak? Bo tylko o transporterze wspominasz.) Poza tym po prostu stosuj typowe techniki oswajania (wrzucanie do klatki materiału ze swoim zapachem, przekupywanie jedzeniem itp.) i staraj się przede wszystkim go niczym nie straszyć. Jak nie lubi dotykania, to nie dotykaj go na siłę. Jeżeli już musisz go podnieść, to polecam zawinąć go w jakiś materiał, to je trochę uspokaja i znacznie zmniejsza ryzyko pogryzienia.

Miałam szczura, który miał jakiś uraz do rąk i prawie całe życie gryzł ręce bez litości, mimo że poza tym to nawet lubił ludzi, bawił się, przychodził po smakołyki. Dopiero w ostatnich miesiącach życia dał się głaskać i podnosić bez protestu. Radziłam z nim sobie przede wszystkim zawijając w jakieś kocyki, momentami można było go spokojnie głaskać przez kocyk, ale nie gołą dłonią. Zakładam, że Twój młody szczur nie jest jeszcze tak mocno straumatyzowany, ale metodę działania można przyjąć podobną.

[NienawistnyPop]

Oh. Ile źródeł, tyle informacji. Przyznam, że jestem lekko zaskoczona Twoimi sprostowaniami. Muszę jakoś ujednolicić źródła informacji, ale dostosuję się do Twoich rad

O tym byciu ważniejszym wywnioskowałam z tego, że Hektor podszedł do mojej ręki sam z siebie i mnie ugryzł. Bez dotykania go, stresowania, pozwoliłam mu zwyczajnie pochodzić po sobie. Zaś wczoraj (tutaj przyznaję, z mojej własnej winy więc zasłużone) też miało miejsce ugryzienie. Wiadomo, przestraszyłam się, cofnęłam rękę i musiałam tym i Hektora wystraszyć. Może stąd dzisiaj takie zachowanie.

Co do drugiej klatki - generalnie ją mam, lecz w chwili obecnej jest poza moim dostępem (jest w garażu, do której klucz ma tata, który wróci jutro), więc Hektor siedzi w transporterze. I dopiero jutro będę mogła go przeprowadzić do klatki.

Do technik oswajania staram się stosować tak, jak mówisz. Będę się jeszcze oczywiście wkupywać w jego łaski, a jak ataki na moje palce nadal będą miały miejsce bez powodu to wtedy poważniej zacznę się martwić. A co do owijania... spróbuję. Chociaż on bardzo sceptycznie podchodzi do takich rzeczy (w moim przypadku jest to bluza). Nie wchodzi pod nią absolutnie, a przykryty natychmiast się wykopuje.

[Senthe]

Spoko, to jest faktycznie problem, nie ma jakichś bardzo wielu rzetelnych źródeł, ja piszę ze swojego (skromnego) doświadczenia, ale ile osób tyle porad. I tak ostatecznie każdy musi swoje własne wyczucie zaaplikować do swoich własnych szczurów.

Trzy dni, spędzone w dodatku w transporterze (!!!) to bardzo krótki okres, więc w ogóle nie dziwi, że szczur jest nerwowy i oburzony na całą rzeczywistość. Też byś była po trzech dniach takiego więzienia : (. Szczerze mówiąc, to smutne, że kupiłaś szczura, nie mając nawet dla niego przygotowanego lokum.

[NienawistnyPop]

Ah, wiem, że to źle... mój błąd. Dlatego też z niecierpliwością czekam do jutra, wtedy będzie miał o wiele lepsze warunki

Dziękuję ślicznie za odpowiedzi!

[DomkaBezdomka]

Moje Kluski to dzikusy. Progres zauważyłam, kiedy zaczęłam ich wypuszczać na mieszkanie. Przyzwyczaili się do ludzi biegając nam pod nogami. Tylko trzeba uważać żeby nie nadepnąć komuś na ogon

[Hanami]

DomkaBezdomka załóż swoim maluchom wątek i opisuj ich przygody.
Jeżeli masz ochotę, to poczytaj sobie na Forum informacje nt. oswojonych dzikusów. Takie szczury miała Licho (znajdziesz ją po nicku).
Poza tym w "mioty adoptowane" znajdziesz wątek "CZARNE STOPY od wuwuny". W tym wątku była próba opisywania kilku dziczków, któe trafiły do różnych domów do stad ze szczurkami hodowlanymi.
Może to pomoże Ci w zrozumieniu potrzeb i zachowań Twoich podopiecznych.

[Socjopatka]

Witam! Jestem tutaj na forum nowa!
Niestety, mimo poprzednich szczurków z zoologa, zdecydowałam się na dwa kolejne. Były możliwości z hodowli, ale się nie udało, ale nie było (fuzz), więc trafiłam na sklep zoologiczny, który dwa ogonki miał. Tak, wiem, zło w czystej postaci, proszę nie krzyczeć!
Są ze mną od 20.02.2019r., czyli raptem 3 dni, aczkolwiek nigdy wcześniej nie spotkałam się z taką sytuacją, jak przy moich dziewczynach (rzekomo mają 2-2,5 miesiąca, ale szczerze dałabym im mniej).
Mianowicie: Jedna z nich jest bardziej ciekawska, zainteresowana. Druga ciągle śpi, jest mniej aktywna. Taki leniuch. Kiedy biorę je na łóżko - DLA MNIE WIELKI SZOK - one zamiast być ciekawe świata, zainteresowane (jak moje poprzednie szczurasy), po prostu chwilę pochodzą i idą w jakieś miejsce spać. Pod poduszkę, a ta druga, mniej aktywna (najprawdopodobniej będzie to Hera), potrafi iść do rogu łóżka, siąść sobie przy ścianie i usnąć... Nie wiem... Czy one są jeszcze tak młode, że tylko by spały? I tak nie jest tylko w dzień, ale i wieczorem, późny, w którym powinny harcować - chociaż któraś z nich, pewnie Coco sobie w nocy wiła gniazdko i hałasowała niemiłosiernie.
Wczoraj był sukces, ale i tak niezbyt wielki u nich, bo usnęły w kieszeni moich spodni, więc... Ale dla nich raczej człowiek to takie łóżko. Dają się dotykać, głaskać, zamykają oczy i śpią. Czasem jedynie pouciekają po klatce, pochodzą, a i tak dotrą do kąta, zakamuflują się i można je głaskać, kiziać, drapać, a one i tak śpią no i nie wiem - to normalne? Czy raczej iść do weterynarza? Na wybiegu kichają, prychają, ale poznają zapachy, więc póki co się nie martwię, daję im jedynie do wody kilka kropli witamin (lub do gerberka - karmę też oczywiście mają).

[Senthe]

[Socjopatka]