Aggie - Sob Sty 14, 2017 22:58 Temat postu: Strach przed szczurem Cześć 
to mój pierwszy temat/post na tym forum, więc proszę o wyrozumiałość. Mam pewien problem: mianowicie, w związku z tym, że nie jestem osobą pełnoletnią ostateczna decyzja o posiadaniu szczurów należy do rodziców. Tutaj pojawia się problem.  Tata wyraził zgodę na takie zwierzęta (zdaję sobie sprawę, że ich utrzymanie jest kosztowne, wymaga wiele czasu i uwagi, ale z pełną świadomością jestem pewna, że jest to pupil dla mnie), ale mama straszliwie boi się myszy, szczurów, a nawet chomików (chociaż je toleruje). Nie miała NIGDY z nimi do czynienia, ale nie sądzę, aby interakcja z nimi wchodziła w grę. Macie jakieś sposoby na "oswojenie" mamy z tymi cudownymi zwierzętami?
Pozdrawiam, Agnieszka 
Azi - Sob Sty 14, 2017 23:04 Aggie, a skąd jesteś? Może wizyta z mamą u jakiegoś zaszczurzonego by była pomocna? Aggie - Sob Sty 14, 2017 23:07 Azi, Obawiam się, że jej "fobia" nie pozwalałaby na takie spotkanie. Mogę jednak spróbować pójść z nią do znajomych (mają dwa samczyki) pod pretekstem zwykłego spotkania, a potem pokazać ogonki. Jestem z Opola. Ogoniasta - Sob Sty 14, 2017 23:31 Takie fobie, to niestety nic fajnego. Może zacznij małymi kroczkami. Pokaż zdjęcia uroczych i słodkich maluchów. Filmiki..szczególnie te pokazujące jakimi potrafią być pieszczochami i jakie cudowne relacje można z takim ogonkiem nawiązać. Potem może faktycznie jakieś spotkanie, ale z ogonkiem zamkniętym w klatce.  Jak nie będzie paniki, to kolejne kroki.
Senthe - Nie Sty 15, 2017 00:04 Jako osoba z silną fobią (chociaż niezwiązaną z żadnymi zwierzętami), prędzej dałabym sobie rękę odrąbać, niż byłabym zdolna tolerować przedmiot mojej fobii w jednym mieszkaniu. Jeśli Twoja mama ma autentyczną fobię (uciekanie, panika, przyspieszone tętno, strach itd.) i twierdzi, że absolutnie nie ma siły na jej "naprawianie", to osobiście uważam, że powinnaś to uszanować i poczekać ze szczurami do czasu, aż się od niej wyprowadzisz. Są też inne miłe zwierzątka na świecie. Aggie - Nie Sty 15, 2017 00:48 Senthe, Powiem tak: nie jest to autentyczna fobia. Nazwałbym to raczej obrzydzeniem. Po prostu wzdryga się na myśl o szczurach, ale nie jest to coś, co powodowało np. Duszności, utratę przytomności etc. Skarpetka - Nie Sty 15, 2017 11:25 Aggie, to w takim razie tak jak radzą, zacznij może od zdjęć uroczych szczurków. Ludzie często myślą o dzikich szczurach i związanych z nimi szkodach i chorobach. Dlatego też, choć agouti są kochane, na Twoim miejscu pokazywałabym na początku np. syjamki, jakieś "przyjaźnie" i "domowo" wyglądające umaszczenia. Senthe - Nie Sty 15, 2017 12:29 Tak, z moich doświadczeń wynika, że osoby, które brzydzą się szczurów, najlepiej reagują na foty Solkana (syjamski) i ogólnie nieszarobrązowe kolory. jokada - Nie Sty 15, 2017 16:14 Nad fobiami można pracowac. Ale musi być bardzo silna wola od strony takiej osoby. Mi udało się oswoić strach Tż. A początkowo nie byla w stanie nawet zajrzec do pokoju w ktorym są szczury. Ew uciekala z krzykiem jak okazalo sie ze zajrzala do pokoju gdzie szczury mialy wybieg (a i tak mialy takie ograniczenie że nie mogly do niej podejść). Da się. Ale to ogrom pracy. Nam zajeło około roku. Teraz szczury kocha
Aggie - Nie Sty 15, 2017 18:22 jokada, Czyli jest jeszcze nadzieja
Gamabunta - Nie Sty 15, 2017 21:02 Aggie, moja mama też się bała szczurów. U kobiet w większości przypadków wydaje mi się, że te "fobie" są grubo przesadzone i wcale nie są fobiami, a zwykłą nieznajomością tych maluchów. Moje szczury trafiły do mnie przypadkiem i trochę podstępem wbrew woli mojej matki, czego bardzo nie polecam, bo cały okres kiedy szczury były u mnie w domu to była jedna wielka wojna. Pod koniec mojego stada mama przekonała się na tyle, że mogła szczurzyce pogłaskać kiedy do niej z nimi przychodziłam. Nie robiłam nic w tym kierunku, z czasem sama się przemogła. 
Layla - Pon Sty 16, 2017 11:49 Senthe, fobie leczy się konfrontacją z przedmiotem fobii, oczywiście odpowiednio to prowadząc. Unikaniem fobii nie wyleczysz. Mnie rodzice z lęku wysokości wyleczyli wysyłając w góry na kolonie. jokada - Pon Sty 16, 2017 12:08 W przypadku szczurów, moim zdaniem najłatwiej zaczynać od zdjęć, maskotek itp potem filmiki Potem jedno pomieszczenie ze szczurem w klatce i to pomieszczenie takie gdzie jest przestrzeń, można samemu decydować w jakiej odległości sie jest od klatki. U nas jako kolejny krok po przebywaniu w tym samym pokoju sprawdziło się podkarmianie czymś na łyżce szczurów - gdzie jest pewność że że nie przemieszczą sie bez kontroli. A jest już interakcja Szczur poza klatką - nawet mocno trzymany na rękach drugiej osoby, to kolejny ogromny krok I absolutnie żadnego straszenia, wyciągania szczurów znienacka można sobie przekreślić całą pracę i wyrobione zaufanie Praca z dorosłą osobą, jest o tyle prostsza, że można potem na spokojnie omówić sytuacje, zapytać o odczucia, o to co poprawić, co zmienić, jak zaplanować dalsze spotkania/oswajanie ze szczurzastymi. Layla - Pon Sty 16, 2017 15:35 Mówiąc o konfrontacji nie miałam na myśli straszenia, a stopniowe oswajanie. jokada - Pon Sty 16, 2017 15:36 tak na wszelki wypadek 
młodzież czasem wpada na pomysł przyniesienie szczura wbrew rodzicom i przerażonej rodzicielce/babci/siostrze
|
||||||
