PALATINA - Wto Sty 17, 2012 12:21 Ninek, Hodowczyni jest związana umową (z bolesnymi konsekwencjami finansowymi) z właścicielką reproduktora. 
Ale jak zapytałam, w jakim wieku wykastrowała własne koty (domowe pupilki, nie hodowlane), to się okazało, że miały rok skończony! Ninek - Wto Sty 17, 2012 12:23 PALATINA, no ja nie wnikam w całość tej sytuacji 
Po prostu dla mnie bez sensu jest aż tak wczesna kastracja kocura. I będąc na Twoim miejscu również bym sie targowała na czas. PALATINA - Wto Sty 17, 2012 12:28 Z innej beczki: Nie znam kotów. Nie znam kociej psychiki. Nigdy nie miałam kota. Jakie książki powinnam przeczytać, żeby lepiej rozumieć moje małe mruczydło?
W przypadku psów jest sporo pozycji, które mogłabym polecić. Czy w kocim temacie też takie są? Które mi polecicie? Nie interesują mnie opisy ras, pielęgnacji, żywienia itd.. Chodzi mi o kocie widzenie świata, koci język. 
Tygrys - Wto Sty 17, 2012 12:32 Mój Maniek też stracił pierwsze 2 zęby w wieku 3 miesięcy. dalsze traci już normalnie, teraz. wczoraj właśnie wypadł jeden kiełek, drugi stały już dawno urósł.Czekam teraz aż wypadnie drugi kiełek, bo stały zaraz obok niego już wyrósł 
Ninek - Wto Sty 17, 2012 12:33 PALATINA, koci język jest banalny. Wg mnie nie trzeba do tego żadnych książek i nic podobnego. Nie znam osoby, która by sie samoistnie nie dogadała z kotem, choćby całe życie miała tylko psy. Trzeba sie tylko przyzwyczaić, że koty nie strzelają kołowrotków ogonem, jak sie cieszą 
Layla - Wto Sty 17, 2012 12:34 Wg mnie też nie trzeba książek, by skumać psychikę kota
Ninek - Wto Sty 17, 2012 12:36 Tak jak już kiedyś pisałam: z psem trzeba nauczyć sie żyć. Życia z kotem sie praktycznie nie zauważa, on sie dostosowuje do panujących norm. To wszystko wychodzi jakoś tak samoistnie i naturalnie, że ja nie potrafie tego pojąć. L. - Wto Sty 17, 2012 12:42 Kot się dostosowuje do panujących norm, ale kota też trzeba wychować jak każde zwierzę. Tym bardziej, że koty więcej milczą i obserwują przez co są cwańsze
edit: Furberger, to że kota dostała wcześniej rui to jest jakaś anomalia. Dokładnie tak jakby 9 latka miała dostać miesiączki. Poza tym koty gubią zęby w wieku 5-7 miesięcy i tego raczej zmienić sie nie da ![;]](images/smiles/cwaniak.gif ";]")
PALATINA - Wto Sty 17, 2012 12:43 Ej.. ale ja lubię czytać o zwierzakach, które mam. Książek o psach mam kilka półek i nadal kupuję nowe. ![:]](images/smiles/krzywy.gif ":]")
L. - Wto Sty 17, 2012 12:44 PALATINA, ja mam 3 książki, z czego 2 są fajne a jedna naprawdę super ;D Będę na dniach w domu rodzinnym to sprawdze tytuły i dam Ci znać na pw
PALATINA - Wto Sty 17, 2012 12:47 Dzięki.
Póki co kupię sobie KOT W STANIE CZYSTYM Terry Pratchett. Wyczytałam, że jest rewelacyjna - z humorem, ale też prawdziwa. Eruntale - Wto Sty 17, 2012 13:01 Palatina, poczytaj jescze ten komiks =] Z przymruzeniem oka oczywiscie
http://www.student.ipfw.e...hallmark00.html PALATINA - Wto Sty 17, 2012 13:12 Marzy mi się ta miseczka. http://simonscat.theoffic...-desk-tidy.html Już na święta chciałam ją swojej siostrze kupić (i jeszcze kubek, w którym również od paru miesięcy jestem zakochana!), ale drogo wychodzi z przesyłką. Ale może jakaś kociara też coś by chciała z tej stronki i się złożymy na przesyłkę? 
Manta - Wto Sty 17, 2012 18:52 A ja bym nie powiedziala, ze kazdy z kotem sie umie dogadac i zekazdy kota wychowa - kiedys tak myslalam, bo u mnie w domu koty byly odkad przynioslam pierwszego majac 3 lata i tak juz zostalo, ze kot w domu byc musi. Zawsze dziwilo mnie, ze ktos sie kota boi lub pyta mnie czy kot drapie - dla mnie bylo jasne, ze typowo kanapowy kot u czlowieka nie podrapie, chocby sie go podnosiło za sierść.
Ostatnio niestety zauważyłam niesamowitą tendencje do niewychowywania kotów. Mnie to przeraża, wsród moich znajomych i rodziny tylko koty moje (1 u mnie, drugi u rodziców, od wrzesnia mieszkam osobno, wczesniej oba koty byly "wszystkich") i 1 koleżanki są... bezpieczne. U każdego innego conajmniej 1 kot (niektórzy mają po 2-3) jest niewychowany lub niezrównoważony (co też wynika z błędów wychowawczych) i boli mnie to okropnie. Ja nie rozumiem, jak kot może nagle, podczas głaskania go, rzucić się na rękę człowieka z pazurami i zębami albo gdy ktoś sobie po prostu idzie a kot rzuca mu się na nogi  . A gdy słysze "nie wystawiaj ręki" a;bo "nie próbuj głaskać bo może się rzucić" albo widze, że kot rzuca się na właścicieli - to mi totalnie brak słów... zwłaszcza,że nie mówie o kotach "po przejściach"...
dlatego nie dziwie się (i ciesze się  ), gdy ktoś pyta o porządne książki lub konkretną wiedzę...
Nie wiem czy napisałam na temat, ale musiałam się choć trochę wyładować, bo ostatnio męczy mnie ta sprawa. L. - Wto Sty 17, 2012 19:40 A ja doskonale Ciebie rozumiem i wiem o czym piszesz. I z kotem trzeba UMIEĆ sie dogadać. Ja ma swojego pierwszego kota w życiu, chociaż wcześniej pocieszałam się Feliksem, który mieszka u moich dziadków. W końcu po części go wychowywałam i po części dzięki mnie się tam znalazł. I wiem, że popełniliśmy przy nim kilka błędów wychowawczych - bo Feliks da się pogłaskać ale trzeba być czujnym aby wyczuć kiedy się denerwuje i komunikuje, że ma dość, aby nie oberwać. Fakt, że nie można go złapać, pociągnąć jak się chce, bo pazury i zęby idą w ruch. Ale nie sprowokowany nie atakuje jak przechodze obok czy wyciągam rękę. Albo Ryża, która jest u rodziców mojego TŻ. Na początku został ostrzeżona, że jest humorzasta i potrafi się "odwdzięczyć". I faktycznie nie lubi jak się ją ciągnie, czy budzi, czy zwala z krzesła i potrafi warknąć, prychnąć, wyciągnąć pazury. Więc na początku jej sie nie naprzykrzałam, czasami wręcz omijałam. A jak sama do mnie zaczeła przychodzić to zawsze miałam dystans. Teraz przychodzi do mnie na kolana, łasi się, uwielbia jak ją drapię za uszkiem i pod brodą. A tata TŻ nie raz po kapciu obrywa czy jest obwarzany - tylko on sam ją prowokuje! Sam zaczepia, robi to czego ona nie lubi, a jak prychnie to wygania na taras, bo jak sie ona zachowuje i jak ona może. I tak jest od kilku lat, tylko jakoś ten taras i wyrzucanie jej nie pomaga (Ryża jest kotem domowo wychodzącym). Zanim trafił przyjechał z hodowli do mnie mój Muffin dużo poczytałam (zresztą interesuje się zoopsychologią) i wiedziałam co chce osiągnąć. Ale też wiem, że dużo zależy od nas samych, ale część jednak od genów oraz wcześniejszej socjalizacji. I o ile nad błędami w socjalizacji można pracować o tyle genów się nie zmieni. Tak czy siak mając dobre podłoże socjalizacyjne jak i genetyczne + wychowanie = chociaż mam norwega to po mimo jego dynamiczności mam na swój sposób szmacianą lalkę, która jest najszczęśliwsza gdy cała nasza 4 jest w domu. Mogę sobie z niego robić szalik, mogę go ciągnąć za ogon, robić intensywne głaskanko, ciągnąć za zęba, wkładać palec do buzi i wiem, że mnie nie podrapie, nie ugryzie, nie zostanę zaatakowana. |
||||||
