nezu - Wto Wrz 17, 2013 23:44 Niestety, to nie jest beznadziejna sytuacja młodego szczura. To jest beznadziejna sytuacja szczura w podeszłym wieku, po przebytym ciężkim, obustronnym zapaleniu płuc. Dziś późnym wieczorem nastąpiło gwałtowne pogorszenie stanu Omisia. Mały się dusi. Leki nasercowe nie pomogły, furo się skończył i po dawkę ratującą życie musiałam jechać na Zajęczą (wróciłam przed chwilą, pojechałam bez szczura bo jest w takim stanie, że nie dożyłby dojazdu). W dodatku guz pękł jak orzech włoski. W środku są ogromne pokłady ropy. Nie nadążam z usuwaniem i nie mogę przesadzać, bo mały już i tak panikuje przez duszności. Furo ma mu pozwolić dożyć do rana. Nie udusić się. Żegnamy się rano... Ludzie, bądźcie tam z nim myślami. Myślcie ciepło o Omisiu i trzymajcie za niego kciuki, żeby dotrwał do rana. Nie pozwolę mu się dłużej męczyć. Nie mojemu najkochańszemu. Po prostu NIE. Nie mam i nie będę mieć już w stadzie drugiego takiego szczura. Nigdy. pszczoła - Śro Wrz 18, 2013 00:05 nezu, pęka mi serce  Trzymaj się tam, bądźcie dzielni i wycałuj chłopaka na drogę 
Liriel - Śro Wrz 18, 2013 07:11 nezu, bardzo mi przykro jak pisałaś, że Omiś ma dobre samopoczucie, miałam nadzieję, że może jeszcze miesiąc, może dwa...- nie miałam na myśli cudownego ozdrowienia,... biedny braciszek trzymaj się dzielnie, to nigdy nie jest łatwe.
Pyl - Śro Wrz 18, 2013 07:27 nezu, myślimy bardzo ciepło o Was. nezu - Śro Wrz 18, 2013 09:43 Noc do tyłu, ale furosemid pomógł na tyle, że mały przeżył noc i ma szansę dożyć do wizyty... Zaraz jedziemy... Mi serce już dawno pękło... bardziej mnie chyba boli jego smutny wzrok i świadomość jak cierpi, niż to że się żegnam... Ale to dla mnie bardzo ciężkie, może najcięższe od lat pożegnanie będzie. Omiś to potomek Gufiego. TEGO Gufiego. W jego charakterze, w zachowaniu, w podejściu do mnie i do świata widziałam wiele z tego przodka. Bardzo wiele. Może dlatego stał się dla mnie szczurem szczególnym. Szczurem i Przyjacielem. Nie był kopią Gufiaka, miał swoje niepowtarzalne cechy i zdaję sobie sprawę, że ten typ więzi który z nim osiągnęłam się już raczej nie powtórzy... Kocham swoje stado, wszystkie swoje szczury które przemknęły przez ten dom, ale Omiś jest w moim prywatnym panteonie.. I myśl że to już koniec... Nieważne, jedziemy... quagmire - Śro Wrz 18, 2013 10:16 Niech to będzie dobre pożegnanie
nezu - Śro Wrz 18, 2013 13:31 Omisia już nic nie boli... pszczoła - Śro Wrz 18, 2013 13:58 Nie znałam Gufiego ale domyślam się już, skąd wyjątkowość O-tków... nezu, ogromnie mi przykro 
Pyl - Śro Wrz 18, 2013 14:18 nezu, tulę mocno
O TYCH szczurach nigdy się nie zapomina, zawsze cząstka ich zostaje u naszych sercach. heniok - Śro Wrz 18, 2013 20:24 nezu, bardzo bardzo mi przykro  trzymaj się ciepło
Dziękuje za domek i opiekę jaką miał u Ciebie 
Cyanide - Czw Wrz 19, 2013 23:23 nezu, jestem z Tobą myślami. Wiem jak bardzo boli pożegnanie przyjaciela. Przed chwilą patrzyłam na swoich chłopaków, na Hucusia i jego nowego kolegę, Harry'ego i po prostu się poryczałam. Bo przypomniał mi się mój Siemuś... Mój jedyny, kochany. Trzymaj się dzielnie. To nie rozstanie. To tylko krótka przerwa w Waszej przyjaźni... Tulę mocno .
nezu - Czw Wrz 19, 2013 23:33 Dzięki za ciepłe słowa... Boję się, przyznaję, zaglądać do klatki. Brak jego charakterystycznego pyszczka i tych radosnych oczu jest dla mnie na razie zbyt bolesny. Żal mi chłopców, bo choć w ostatnich dniach życia Omiś mieszkał sam, to jednak na wybiegach się nim opiekowali, cieszyli że jest, a teraz siedzą sobie w sputnikach z nosami spuszczonymi na kwintę. Ludwik biega nastroszony i go szuka. Nawet jego siekło. Moją wieczną, naburmuszoną betę... Smutno w domu bez Omisia... heniok, ty wiesz, że on był moim szczęściem. Będę ci wdzięczna do końca życia za ten zaszczyt, który mnie spotkał. Za zaszczyt goszczenia w moich progach kolejnego Członka Panteonu... Mojej najwyższej sali w Wieży Popiela... Mam nadzieję, że znalazł Gufisia i resztę, że ich odnajdę. I że nie ma mi za złe, że w ostatnich dniach życia tak go bolało... Liriel - Sob Wrz 21, 2013 16:24 Omen już po wizycie u weta. ma spore uszkodzenie rogówki, ale rana jest czysta, nie ropieje. Prawdopodobnie to uraz mechaniczny (wet sprawdziła zęby i uszy i są ok). Dodatkowo został osłuchany (serce, płuca) i ,,wymacany"- wszystko w porządku, podobno jest w świetnym stanie 
pszczoła - Pon Paź 21, 2013 20:31 Liriel, jak Omen się czuję? I jak reszta O-dzieciaczków? Mój Ozzik niestety bardzo się posypał Tylne łapki zupełnie już bezwładne, ciągnie je za sobą i bardzo się plączą. Schudł sporo, tyłek ma chudziutki i często ma problemy z utrzymaniem równowagi - tylna połowa ciała przewraca się na boki. Ma też trudności z poruszaniem się, mieszka w niskiej klatce na podkładach, ma tam swój ulubiony domek. Gdyby nie fakt, że miska i poidło są na zewnątrz - nie wychodziłby z tego domku Gdy je, musi się o coś podpierać, bo też się przewraca. Ogólnie słabo. Przednie łapki też mu już bardzo osłabły.
Podejrzewałam guza przysadki, jednak po 2 dawkach kabergoliny nie było żadnej poprawy, więc to raczej nie to. Byłam z nim u wetki, zapalenie mózgu także wykluczone. Wetka podejrzewa, że po prostu układ nerwowy nawala, a to wszystko postępuje dość szybko, za szybko jak na typową starość. Na szczęście, je sam (jakoś sobie z suchym jeszcze radzi) i ma duży apetyt. Dopóki będzie chciał jeść, będziemy walczyć. Może leki coś pomogą. Pyl - Wto Paź 22, 2013 00:28 pszczółka,
|
||||||
