baradwys - Śro Paź 05, 2011 13:31
Niamey - Śro Paź 05, 2011 14:08 Przepraszam, ale przy całej mojej niezgodzie na postępowanie Madzial nie mogę czytać tak mało merytorycznych i wnoszących do dyskusji stwierdzeń, jak:
Layla - Śro Paź 05, 2011 14:15 Biała, pojechałaś ostro  Sorry, ale ja po tym, jak szczury się przestają tłuc przy łączeniu też zostawiam je same! Myślałam, że myślisz racjonalnie, ale podajesz argumenty, które są ciosem poniżej pasa.
zuuzuushii - Śro Paź 05, 2011 14:36 Sama nie zachowałabym się tak jak Madzial (co nie znaczy, że nie rozumiem dlaczego tak postąpiła) Ale mnie szczury nauczyły jednego, zawsze gdy stało się coś złego okazuje się, że można było zrobić wszystko inaczej. Można się więc zadręczać i wymyślać mnóstwo alternatywnych dróg wyjścia w danej sytuacji. Ale kiedy jest już po fakcie nie ma sensu myśleć co by było było gdyby. Nikt przecież nie siedzi 24 godziny na dobę ze szczurami, ja swoje do tej pory przy łączeniu spuszczałam dość szybko z oczu. A mam samce, które podobno są bardziej nieobliczalne. Tak więc takie zarzuty są zupełnie niesprawiedliwe. Zresztą chyba bez sensu jest się teraz zastanawiać (i oskarżać o niedopatrzenie) nad tym, dlaczego doszło do tego wypadku. Stało się, nigdy przecież nie można być pewnym zachowania swoich zwierząt. Problem dotyczy chyba czego innego, a mianowicie działania pod pływem silnych emocji które doprowadziły do śmierci szczura. Niczego innego Madzial nie można zarzucić. Oli - Śro Paź 05, 2011 15:50
Oli - Śro Paź 05, 2011 15:54
zuuzuushii - Śro Paź 05, 2011 15:55
a czy ja coś innego napisałam O_O ?
Oli - Śro Paź 05, 2011 15:58 zuuzuushii, nie, nie napisałaś, ale nie wyciągaj z kontekstu mojej wypowiedzi słów, bo to jest nawiązanie tylko. 
Lavi - Śro Paź 05, 2011 15:59
wrócę do tego, bo mowa o szczurze, który był u mnie i był także z miotu L. Loki jako maluch łapał boleśnie za palce nawet podczas zabawy. Potem zaczął robić to nagminnie, podbiegał, popatrzył się, dziabnął i odszedł, żeby dziabnąć innego szczura. Myślałam nad kastracją, gadałam o tym z madzial, parę razy gadałam o tym z Bel. Nie zdecydowałam się jednak na kastrację. Przetrząsnęłam forum, poczytałam i postanowiłam na nowo go zresocjalizować, bo wydawało mi się, że był po prostu źle zgrany ze mną i stadem. I po okresie ,,buntu" szczurzego Lokiemu przeszło. Jak był niezadowolony albo miał gorszy dzień to potrafił przetrzepać chłopaków w klatce, ugryźć mnie w palec czy też skubnąć w udo. Jednak to było raz na jakiś czas, ta codzienna agresja znikła. 'Niejednokrotnie pisałam o agresji Lokiego w swoim temacie oraz w temacie miotu, bo czułam obowiązek poinformowania innych domków o takiej sytuacji u młodego szczura. Jak historia z Lokim się zakończyła większość wie... I nie chcę do tego wracać, bo czytając teraz temat o Ledzie zastanawiam się, czy to Loki nie zaczął bójki. Ale na gdybania jest za późno, wiem tylko, że człowiek nigdy w pełni nie zrozumie zwierzęcia i moim zdaniem nawet nie musi dogłębnie próbować zrozumieć. Nie możemy zachowywać się jak zwierzęta. Wiadomo, że niektórzy mają słabe nerwy i ponoszą emocje. Ale to tylko zwierzę... Instynkt często jest silniejszy niż to, co człowiek go nauczył. I zawsze można znaleźć inne wyjście niż śmierć. Nie chodzi tu tylko o szczury ale jest masa innych zwierząt, które dostają szansę nawet, gdy tej szansy już właściciele nie widzą. Oli - Śro Paź 05, 2011 16:00 ja pisałam o tym, że zostały same w takim kontekście, że skoro były same to niby skąd madzial wie, że nie było sygnałów ostrzegawczych. nie wie tego i nikt tego nie wie, bo nikogo tam nie było. chodzi mi tylko o to, że ten argument, który został użyty jako ten przejawiający agresję i kwalifikujący szczura do eutanazji, jest bezpodstawny, a nie o to czy prawidłowym czy nie było zostawienie szczurów samych.
Biała - Śro Paź 05, 2011 16:57
olus0312 - Czw Paź 06, 2011 09:32
Jetem mega zawiedziona powyższym stwierdzeniem. A właściciele szczurów z miotu L nie mieli prawa wiedzieć co się stało? W temacie miotu nie było ani jednego słowa o problemach z Ledą. Przejrzałam dokładnie temat i pojawiło się tylko enigmatyczne pytanie czy nie zaobserwowaliśmy objawów agresji u swoich szczurów, które zupełnie przeoczyłam wcześniej. Żadnych sygnałów, że Leda zachowuje się agresywnie ehh... Nie czytam wszystkich tematów na allo, ale śledzę te które dotyczą moich pociech i jestem zawiedziona, że madzia nic o tym nie napisała. Gdybym nie weszła na forum Stowarzyszenia do tej pory nie wiedziałabym o problemach naszej siostrzyczki. Uważam, że coś tu jest nie tak. Brak informacji w temacie miotu uważam za karygodny. Może gdybym wiedziała wcześniej, że Leda ma takie problemy z agresją zachowanie Loli wzbudziłoby we mnie większe podejrzenia, a tak myślałam sobie, że ona jest alfą w stadzie i ma prawo tak się zachowywać. Przepraszam za długi wywód nie na temat samej eutanazji, ale musiałam to napisać. EL - Czw Gru 08, 2011 16:21 Dzisiaj był ten dzień kiedy musiałam pomóc odejść Łiski.. samą decyzję podjęłam już w nocy gdyż było bardzo ciężko stan szczury się pogorszył. Piszę tak szybko bo eutanazja kojarzy się z czymś smutnym, tragicznym.. ale niekoniecznie. Przytoczę naszą historię pożegnania. Rano pojechałyśmy do weterynarza, Łiski całą drogę była ruchliwa ale też bardzo spokojna. W gabinecie położyła się na boczku jakby wiedziała, że tak trzeba. Pani zrobiła pierwszy zastrzyk, tylko delikatnie drgnęła i od razu zwinęła mi się na rękach w kuleczkę. Jeszcze rozejrzała się po świecie i całkiem odpłynęła. Kolejny zastrzyk dosercowy i bardzo szybka reakcja organizmu. Serduszko się po prostu zatrzymało. Jeszcze chwilę ją trzymałam, delikatnie drgały jej nóżki. W pierwszej chwili jak patrzyłam na to małe ciałko było mi strasznie smutno po czym poczułam ulgę i w pewnym sensie radość, że Łiski już nie cierpi i nie musi się męczyć. Niestety czasami antybiotyki, sterydy, najlepsza opieka nie pomagają i jedynym wyjściem jest uśpienie. Po tygodniu walki z ciężką chorobą widok jak ona spokojnie zasypia, jak się rozluźnia, jak nie ma niepokoju w oczkach był najpiękniejszym i najbardziej kojącym. paullla17 - Pon Sty 16, 2012 20:09 Rufus zachorował na (zgaduje bo wszystkie objawy wystąpiły) zapalenie mózgu nieco ponad 3miesiące po Barym. znacie się lepiej a ja nie wiem co robić, pomyliłam wczesne objawy ze starzeniem się z resztą upewniali mnie w tym weterynarze.. to tylko 35g on już stary jest... itp jak schudł był u pani Ani akurat na dobieraniu leku na niedokrwienie kończyn w tedy słabe nogi były dodane do objawów fioletowego ogonka. w ostatnich 2 dniach skumałam się bo nie był nie poradny a już chory i teraz jak to bywa choroba go dobija, dostał leki ale ja nie myślę optymistyczne pamiętając o barym i porównując ich stan. moje pytanie brzmi: kiedy mam go uśpić? dziś dostał znowu leki ale on od wczoraj wyraża ból a u weta odlatywał, mam go leczyć czy już jutro go uśpić? mi w głowie wita tylko.. o jeszcze chodzi może jeszcze dzień mu dam... nawet je pewnie jeszcze jeden dzień... a może mam wykonać to jutro? na razie sytuacja do mnie nie dociera... błagam zdecydujcie, niby może z tego wyjść dostaje leki ale no.. ja nie wiem pomocy! oby dwa miały tylko 1,5 roku.. jak tak można  teraz będę wyczulona na te objawy
babyduck - Pon Sty 16, 2012 20:13 paullla17, znasz swojego szczura na tyle, że wiesz, czy ten stan go męczy czy nie. Szczury maja dużą wolę walki i rzadko dają znać, że coś jest nie tak. Z pewnością argumentem "za" jest odmawianie jedzenia, bo wtedy jest już bardzo źle. Ale to może być też wcześniej. Nigdy nie wiadomo, kiedy jest ten właściwy moment. Pewne jest tylko, że lepiej uśpić za wcześnie, niż za późno. Być może wbrew nadziei, ale za to zanim szczur zacznie umierać w męczarniach.
|
||||||||||||||||||||||||||
